–Nei. Þú mátt ekki gera það. Lachlan McKendry laut höfði og tók fyrir augun. –Ég er hrædd um að mælirinn sé fullur, drengur minn. Ég held að ég þoli bara ekki meira. –En þú hefur verið á heimilinu frá því að ég man eftir mér, sagði Lachlan og neri á sér gagnaugun. –Það hrynur allt ef þú ferð. –Það er allt hrunið nú þegar. Mamma þín var rétt í þessu að reka hjúkrunarfræðinginn. Enn og aftur. Þá eru þrír farnir á árinu. Hún rekur konurnar ekki einu sinni almennilega. Þær fara bara vegna þess að hún er svo hræðilega leiðinleg við þær. Hún er vonlaus. Hún sagði þessari síðustu að hún væri fábjáni. Heimskari en lög leyfðu. Og að það væri ekki að undra þótt hún þyrfti að vinna í einkageiranum þar sem enginn karlmaður myndi líta við konu sem væri eins og úlfaldi í framan. Vesalings stelpan var hágrátandi þegar hún fór í morgun. –Það get ég ímyndað þér. En við megum ekki við því að missa þig líka, frú Tillman. Vertu svo væn. Lachlan var orðinn verulega taugaspenntur. Ef hin trygga ráðskona fjölskyldunnar færi sína leið gæti hann ekki lengur búið og starfað í New York. Nú var hann staddur í Lundúnum, ekki ýkja fjarri Cotswoldhæðum og stóra, gamla

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Og þó. Var herbergið mannlaust?

Josh kom auga á litla, bera fætur við stóran, bleikan grjónapoka. Svo sá hann enn minni lófa með hálfkreppta fingur eins og barnið væri sofandi.

Eða meðvitundarlaust?

Josh bölvaði í hljóði og vatt sér óðara inn í bjarta og litríka herbergið. Hann sá þegar að telpan var ekki sjúklingur á deildinni. Hún var ekki með plastband um úlnliðinn og hvorki í inniskóm né náttfötum. Skórnir voru fagurbleikir og kjóllinn dökkblár.

Varirnar voru bláar líka.

Josh kraup hjá telpunni og kannaði hvort einhver aðskotahlutur væri í öndunarvegi hennar um leið og hann þreifaði eftir púlsi. Samtímis reyndi hann að komast að því hvort hún andaði.

Svo reyndist ekki vera.

Josh hafði ekki hugmynd um það hversu lengi telpan hafði legið þarna rænulaus. Hún andaði ekki, en púlsinn var þó greinilegur þannig að það var ekki um seinan að bjarga lífi hennar. Ekki gafst tími til að leita að búnaði eins og súrefnisgrímu eða stuðtæki. Aðeins var eitt til ráða og Josh hikaði ekki eitt andartak.

Hann kleip um nefið á stúlkunni og hóf blásturinn.

Blástursaðferðin bar engan árangur. Hann vissi að hann yrði að kalla eftir aðstoð

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Hæ, þú.
Jæja, hérna er hún. Mín hinsta ósk. Mér þykir leitt að biðja þig um að gera þetta, en ég hef virkilega engan annan. Þú ert sú eina sem ég treysti og þú hefur alltaf verið til staðar fyrir mig.
Ég verð að biðja þig um þetta. Í þetta sinn er það fyrir Tori og þá getur þú ekki sagt nei!
Ég sagði föður hennar aldrei neitt. Þú veist af hverju, og að það var hið rétta að gera á þeim tíma, en þegar ég nálgast
brottfarastundina get ég ekki annað en hugsað um elsku litlu stúlkuna mína, sem á engan ættingja í öllum heiminum. Ég hef
verið þar. Ég hef upplifað það. Og það er einmanalegur staður að vera á. Hún mun eiga þig að, guðmóður sína, en... hún á föður þarna úti og hann gæti verið stórkostlegur!
Ég legg þetta því á þig. Finndu hann. Hann heitir Cole Branagh og er læknir. Heimilislæknir. Ef hann er læknir hlýtur honum að vera annt um fólk, ekki rétt? Ég vona að hann hafi gott hjartalag. Ég vona að hann geti verið allt sem hún þarfnast.
Ég vil að þú finnir hann, og ef þú heldur að hann sé góður maður láttu hann þá vita af Tori.
Ég þarfnast þess að þú finnir pabba hennar.
Ég veit að þú munt taka réttar ákvarðanir.
Kærar ástarkveðjur til þín, alltaf og að eilífu,
Skye xxx

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Mamma hins fimm ára gamla Eleazar Rohal kraup fyrir framan hann og tók um axlir hans. Hann gat ekki munað það sem hún sagði, en hann gat munað nákvæmlega það augnablik þegar veröld hans breyttist að eilífu. Augu hans skynjuðu alvarlegu mennina sem stóðu við sitt hvora hlið hennar, menn með svip sem hræddu hann, og það hvernig munnur mömmu hans skalf þegar hún sagðist þurfa að fara burt um tíma.
Hann leit til hliðar þar sem Maddie frænka stóð í dyragættinni og fylgdist með, tárin runnu niður andlit hennar. Þegar mamma hans stóð loksins upp kinkaði hún kolli til Maddie, sem gekk að honum og tók í hönd hans. Ellis hristi sig lausan, reyndi frekar að komast nær mömmu sinni. En hún tók skref til baka, nóg til að vera utan seilingar.
Hann stoppaði. –Mamma?
–Vertu góður, Ellis. Mundu að mamma elskar þig. Núna og alltaf.
En hún gerði það ekki, þá hefði hún verið um kyrrt hjá honum.
Fimm ár liðu. Síðan tíu. Og þó Maddie væri góð og ástrík, hafði Ellis aldrei verið fær um að þurrka út sársaukann við
skyndilega brottför móður hans, eða óttann um að Maddie yrði líka tekin burt af fólki sem hann þekkti ekki. Maddie hafði forðast spurningar hans um það hvort mamma hans væri í fangelsi eða hefði verið rænt, og endurtók einfaldlega orðin sem hún hafði sagt ótal sinnum áður... Mamma varð að fara burt en hún myndi aldrei hætta að elska hann.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Sarah Henderson skoðaði tölvuútprentið fyrir framan hana.
Henni líkaði ekki hvernig niðurstöður rannsóknarinnar á hinni tíu ára gömlu Lindsey litu út. Hjá barni sem var með hjartagalla fyrir hafði það sem byrjaði sem kvef fljótlega snúist upp í öndunarfærasýkingu. Henni virtist hraka dag frá degi þrátt fyrir að vera gefin sýklalyf í æð.
–Þarna ertu, þrumaði djúp rödd doktor Benton fyrir aftan hana.
Henni brá, þegar hún sneri sér við sá hún eldri manninn standa við hlið annars hærri og mun yngri manns í hvítum slopp.
–Sarah, mig langar að kynna þig fyrir doktor David Wright.
Hann er að hefja störf með okkur hérna á deildinni í þessari viku.
Sarah stóð upp og rétti fram hendina. Þegar nýi læknirinn tók í hana leit hún í gullfalleg augu sem voru í óvanalegum lit, blöndu af grænu og gráu, og hún var slegin af déjà vu þegar hún sá dökkbrúnt hárið og sterklega hökuna sem fylgdu þeim. Hún var viss um að hún hefði séð þetta andlit áður, en hvar?
–Er allt í lagi með þig? spurði hlýleg, umhyggjusöm rödd.
Rödd sem hún gat svarið að hún hefði heyrt áður. Var það

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

–Þú þarft ekki að gera þetta.
–Ég verð. Það var planið. Pearl hélt áfram að pakka niður í töskurnar sínar, barðist við tárin sem sviðu í augun. Hún ætlaði ekki að gráta fyrir framan hann.
–Af hverju? spurði Calum, ringlaður.
–Við vorum sammála um að gifta okkur vegna barnsins. Barnið er farið, ég ætla því að halda áfram með mínar áætlanir. Ég ætla að þiggja starfið sem mér var boðið. Hún vonaði að röddin skylfi ekki á meðan hún pakkaði niður.
Calum hafði alltaf sagt að þau myndu giftast vegna barnsins.
Eftir að þau hefðu lokið kandidatstímanum sínum, um það leyti sem Pearl varð ófrísk, hafði honum boðist starf hérna í San Francisco. Pearl hafði boðist starf í New York. Hún hafði upprunalega hafnað því vegna þess að hún var ófrísk, en núna var það til umræðu.
Hún hafði alltaf verið efins um hjónaband. Hann þekkti foreldra hennar, hafði hitt móður hennar, svo hann skildi af hverju hún vildi ekki giftast. Eða skildi í það minnsta af hverju það var enginn tilgangur með því núna þegar barnið var farið.
Þegar Pearl varð ófrísk hafði hún verið hrædd. Hjónaband hafði virst eins og öryggisnet. Það hafði virst hið rétta að gera á þeim tíma.Hún elskaði Calum, en þegar þau hófu samband sitt fyrir rúmu ári höfðu þau bæði gert það ljóst frá upphafi að starfsframi þeirra væri í fyrsta sæti.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Drew Trevelyan mjakaði sér út úr bílnum, staldraði andartak við til að anda sjávarloftinu djúpt að sér. Hann hafði alltaf verið hrifinn af tærleika morgunsins hérna, af því hvernig hafið virtist teygjast enn lengra en skjólgóð víkin í flóanum sem glitraði af litum sem breyttust sífellt. Þegar bygging nýja dýraspítala Dolphin Cove hafði staðið yfir hafði hann oft komið hingað, bara til að sitja í hálftíma áður en hann fór til starfa í litla rýminu sem hann deildi með Ellie Stone...
Drew brosti. Margt hafði breyst á undanförnum vikum. Hann hafði snúið aftur heim til Dolphin Cove eftir mánuði á sjúkrahúsi og í endurhæfingu, og komist að því að sá sem leysti hann af hafði farið. Gamall vinur hans og fyrrverandi unnusti Ellie, Lucas Williams, hafði verið eini möguleiki Drew á afleysingu og það eina sem Drew gat gert var að horfa hjálparvana á uppnámið sem það olli. Mun gleðilegri þróun mála varð til þess að Drew varð að minna sig á að kalla Ellie núna Ellie Stone-Williams, ekki Ellie Stone.
Spítalinn hafði samt ekkert breyst og morgnarnir voru jafn friðsælir hérna og þeir höfðu verið þegar þau Ellie fluttu inn fyrir tveimur árum. Á löngum tíma höfðu byggingarnar aðlagast umhverfinu, mosi var farinn að vaxa á steinunum sem voru uppistaða tæknimiðstöðvarinnar og skurðstofunnar á hinum enda tíu ekra svæðisins. Hérna hafði viðarrammi aðalbyggingarinnar

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Ellie lyfti litla loðboltanum upp að andliti sínu og knúsaði hann.
Hvolpatími eftir erfiða aðgerð var alltaf endurnærandi. –Hver er besti pínu ponsu hvolpurinn?
Kolsvarti labradorinn tyllti loppunni á nefið á henni og sleikti kinn hennar með pínulitlu bleiku tungunni. Þrátt fyrir að hún hefði átt milljón hvolpastundir eins og þessa var hjarta Ellie samt sem áður að rifna á saumunum.
–Þú ert svo sannarlega sá sætasti.
Eins og til að mótmæla fóru allir hinir hvolparnir, skrautleg blanda af gylltum, rauðum, svörtum og einum súkkulaðibrúnum, að klifra upp og detta niður fótleggi hennar, og keppast um knús.
Fjögurra vikna gamlir og fullir af lífi. Fullkomið got tíu hvolpa sem náði yfir allt litróf labradorsins. Þetta var síðasta got
Esmeröldu, heittelskaðrar labradortíkur Ellie, þó hún vissi að hún væri ekki fullkomlega hlutlaus var hún sannfærð um að það væri fyrir bestu.
Hún tók annan upp og andaði að sér yndislegum hvolpailminum. Mmm... Fullkomið. Hún gat ekki beðið eftir að Mav kæmi heim úr brimbrettaskólanum. Hlátur sonar hennar í sambland við hvolpaknús... hreint himnaríki.
–Smá hvolpameðferð í gangi?
Ellie leit upp og sá læriföður sinn til langs tíma brosa til hennar. –Ha! Þú stóðst mig að verki, Henry.
–Erfið aðgerð?
–Mjög. Hún sagði honum frá Golden retriver hundinum sem hafði slasast þegar hann hrasaði á meðan hann hélt á stóru priki.
–Og munnholið?
–Það var gríðarlegt magn af flísum á tungunni og í munninum. Ein stór föst í hálsinum, grey kallinn. Hann er sofandi núna.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók