Flýtilyklar
Brauðmolar
Ástarsögur
-
Jólakofinn
Alexandra Herrera hafði ekki hugmynd um að líf hennar væri að taka stakkaskiptum fyrr en hún opnaði spádómskökuna.
Alex var vinnusöm og metnaðargjörn kona á hraðri uppleið á lögmannsstofunni Kauffman, Judd og Tisdale
í Portland. Hún var að massa þetta og það vissu allir á stofunni.
Í janúar, eftir tvo mánuði, ætlaði einn meðeigandinn loksins að setjast í helgan stein. Alex tæki við stöðunni
hans. Aðeins þrjátíu og þriggja ára yrði hún meðal þeirra áhrifamestu í fyrirtækinu og myndi eiga hlut í því. Hún
hafði nefnilega aldrei haft áhuga á að vera meðeigandi án þess að eiga hlutabréf. Hún vildi fá allan pakkann, ekki
bara fínan titil. Hún vildi fá sinn hlut af völdunum og hagnaðinum og myndi öðlast það sem hún sóttist eftir. Í
því skyni hafði hún lagt gríðarlega hart að sér, nurlað og sparað til að geta borgað námslánin og keypt hlutabréfin.
Allt gekk henni í hag. Þó glímdi hún við svolítið vandamál. Það var ekki stórt en afskaplega þreytandi og að
undanförnu hafði það ekki látið hana í friði. Hún var alltaf að hugsa um föður sinn.
Fyrsta dag júnímánaðar, fyrir tæpu hálfu ári, hafði hinn áttatíu og þriggja ára gamli Leandro Herrera, sem
sagður var í fínu formi miðað við aldur, fengið hjartaáfall á golfvellinum við sveitaklúbbinn í Los Angeles. Hann
hafði andast í sjúkrabílnum á leiðinni að spítalanum.
Leandro hafði arfleitt Alex að öllum eigum sínum íEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Lífsförunautur
Miles Halstead hrökk upp með andfælum og settist upp í rúminu. Hundur gelti í grennd. Það var Bruce, border
collie-hundurinn hans.
–Hvað í…?
Miles kveikti á náttlampanum. Bruce stóð við dyrnar að ganginum og ýlfraði. Hann beið spenntur eftir því að
Miles gæfi skipun.
–Sestu, sagði Bruce. –Þegiðu.
Bruce settist og beið.
Miles reyndi að vakna almennilega. Hafði hann ekki heyrt einhvern hávaða? Annan en geltið í Bruce?
Miles tók símann upp. Klukkan var 3:10 að nóttu. Í sama bili gall dyrabjallan tvisvar. Í kjölfarið var bankað
hraustlega á hurðina.
Bruce ýlfraði aftur.
–Bæli, sagði Miles við hundinn. Bruce var frábær náungi.
Hann lallaði að bælinu sínu í horninu og hringaði sig þar.
Miles svipti af sér sænginni, fór síðan í gallabuxur, inniskó og peysu og rölti fram á gang.
Við útidyrnar hikaði hann.
Vitanlega voru afar litlar líkur á því að á pallinum stæði einhver lélegur leikari sem hugðist gera allt vitlaust. Heimabær Miles, Heartwood í Oregon, var skammt undan en þar glímdu menn sjaldan við ofbeldisglæpi. Á Halstead-býlinu
hafði aldrei verið brotist inn á þeim þrjátíu og níu árum sem Miles hafði lifað.
En maður vissi svo sem aldrei hvenær vandræðinEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Barnsfaðirinn
Þetta byrjaði allt með sakleysislegu daðri.
Reyndar var Payton Dahl alveg hætt að daðra. Daður leiddi of auðveldlega til skyndikynna. Skyndikynni urðu
oft að ástarsambandi og þessa dagana þurfti hún ekki á rómantík að halda, ekki einu sinni stuttum samböndum.
Raunar höfðu flest samböndin hennar verið þannig. Hún varði kvöldunum í að þjóna á bar og dögunum annaðhvort
i að hjálpa til á fjölskyldubúinu eða sitja við fartölvu.
Í rúma níu mánuði, frá janúar fram í október, hafði Payton staðið við það heit að koma ekki nálægt karlmönnum. Vissulega höfðu kynþokkafull bros og seiðandi augu freistað hennar oftar en einu sinni, en hún hafði staðist
freistingarnar. Í höfðinu á Payton bjuggu sögur sem hún ætlaði að skrifa. Það krafðist sjálfsaga og mánuðum saman
hafði hún beitt sig hörðu og einbeitt sér að verkinu.
En eitt miðvikudagskvöld í október birtist henni ný freisting, stærri en nokkur önnur, og gjörsamlega ómótstæðileg.
Lerkisalurinn á Hótel Heartwood var steindauður þetta kvöld. Í einum básnum þrætti þreytulegt, miðaldra par í
hálfum hljóðum og án nokkurra tilþrifa. Fastagesturinn Cletus Carnigan sat við endann á barborðinu og horfði
hokinn ofan í bjórglasið sitt.
Allt benti til þess að þetta yrði eitt af mörgum rólegum og tíðindalausum kvöldum. En þá settist hávaxinn, skarpleitur
og herðabreiður maður með úfið, skolleitt hár og há kinn bein á koll við hinn enda barborðsins.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Flókin fortíð
Marissa Garcia beygði sig yfir töskuna sína, sem lá á bak við búðarborðið í Kleinuhringjabúð Dörlu, og tók
farsímann upp úr henni.
Síðan rétti hún úr sér og sendi skilaboð: Er nokkuð að frétta?
Hún beið átekta og þegar hún fékk ekkert svar lagði hún símann á borðið við hliðina á kaffivélinni. Hún hlyti að frétta eitthvað fljótlega.
Litla bjallan á hurðinni klingdi þegar útidyrnar voru opnaðar.
Svo heyrði hún rödd roskins karlmanns. –Hér er nú aldeilis indæll ilmur. Ég vildi að ég gæti unnið með þér
allan daginn, Marissa.
Hún hló. –Ég veit það. Mér þykir alltaf leiðinlegt að fara héðan, jafnvel þegar vinnudagurinn er búinn.
Carl Matheson var hálfáttræður og hafði barist í tveimur styrjöldum, seinni heimsstyrjöldinni og Persaflóa stríðinu. Hann var einn af athyglisverðustu íbúum Fairborn og eftirlætisviðskiptavinur Marissu.
Hún brosti hlýlega til hans. –Góðan dag, ofursti.
Hvernig hefurðu það?
–Ég get ekki kvartað.
Ofurstinn var hrukkóttur í framan með falleg, blá augu og skeggbrodda á hökunni. Hann deplaði til hennar auga
og brosti er hann ýtti rauðu göngugrindinni sinni inn eftir gólfinu og að glerborðinu í afgreiðslunni.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Ógleymanleg nótt
Clay Hastings sat við stóra og mikla eikarskrifborðið á skrifstofu sinni á búgarði fjölskyldunnar og var að fara
yfir lagaskjal. Hann var niðursokkinn í skjalið þegar dyrnar voru opnaðar og faðir hans kom inn án þess að banka.
Hann hélt á kristalsglasi með eftirlætisviskíinu sínu.
Adam Hastings baðst ekki afsökunar á ónæðinu frekar en venjulega. Hann tilkynnti bara ástæðuna fyrir því. –Þú
þarft að fljúga til Randolph í Koloradó í kvöld, Clayton.
Ég sagði flugstjóranum að gefa upp flugáætlunina og fylla á þotuna.
–Hvað er um að vera?
–Ég var að tala við einkaspæjarann minn í símann.
Hann sagði að Alana Perez væri á málþingi naugriparæktenda þar. Ég hef gert henni nokkur mjög góð kauptilboð í búgarðinn, en hún fellst ekki á neitt þeirra. Nú svarar hún ekki einu sinni þegar ég hringi.
Clay hallaði sér aftur í skrifborðsstólnum og krosslagði hendurnar. –Hún vill greinilega ekki selja.
–Það skil ég vel. En rannsóknin leiddi í ljós að Lazy M er í niðurníðslu og þarfnast mikilla viðgerða og viðhalds.
Þar á ofan veit þessi Perez-kvenmaður ekkert um búrekstur. Það er ekkert vit í því fyrir hana að halda í eign
sem hún hefur ekki efni á. Þess vegna vil ég að þú hittir
hana augliti til auglitis og sannfærir hana um að hagsmunum hennar væri best borgið með því að selja mér jörðina.
Faðir Clays hafði byggt upp mikið nautgriparæktarveldi í Texas. En af ástæðum sem hann hafði enn ekkiEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Okkar á milli
Vaktin hennar Callie Jamison á kaffihúsinu Lævirkjanum hafði verið svo annasöm að hún hafði varla náð að kasta
mæðinni, hvað þá kanna hvort hún hefði fengið einhver símaskilaboð. Það var ekki fyrr en klukkustund áður en
vaktinni átti að ljúka sem hún tók sér stutt hlé og skaust út um aðaldyrnar.
Hún settist á bekkinn vinstra megin við dyrnar. Hann var gerður úr smíðajárni og eik og stóð undir hvítu og
bláröndóttu skyggni. Síðan tók hún upp farsímann sinn, gamlan samlokusíma sem var hundleiðinlegur þegar senda
þurfti textaboð. En hún gat ekki kvartað. Hún hafði misst snjallsímann sinn ofan í fullan vask af sápuvatni og óhreinu
leirtaui í mars og ekki viljað taka fé út af sparireikningnum sínum til að kaupa nýjan.
Hún opnaði símann og gáði. Nokkur skilaboð höfðu borist síðan hún fór í vinnuna. Þau nýjustu voru frá lækn
inum hennar.
Hún átti tíma hjá Patel klukkan 9 morguninn eftir. Einmitt. Hún hefði hvort eð er ekki gleymt því. Hún
hafði hitt hjúkrunarfræðinginn fyrir nokkrum vikum, en þetta yrði fyrsta heimsókn hennar til læknisins síðan hún
fluttist til Montana og hún hafði þegar beðið um frí þennan dag. Hún eyddi því skilaboðunum og las þau næstu.
Þau hljóðuðu svo: Ekki gleyma að sækja Skálk til hundasnyrtanna. Þeir loka klukkan 16:30.
Þó að Callie hefði verið svolítið úti á þekju upp á síðkastið hafði Alana, vinkona hennar, ekki þurft að minna hana áEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Nágrannar
–Svona, hvað er að þessum? Mér sýnist þetta vera afskaplega fínn runni. Gabe Bishop, sem var fyrrverandi liðþjálfi í landgönguliðinu, stundi þegar hann horfði á röð af vorgullsrunnum sem virtist hreinlega vera endalaus. Skærgul blómin mynduðu náttúrulega girðingu á milli grasflatar nágrannans og brotnu, steyptu gangstéttarinnar þar sem hann stóð. –Veldu bara einn, hvern sem er, sagði hann og nuddaði á sér broddótta hökuna. –Gerðu það. Radar sló á frest leit sinni að hinum fullkomna stað til að kasta af sér vatni og horfði á Gabe eins og mennski félaginn hans ætti að vera farinn að skilja verklagsreglurnar fyrir löngu. –Ég ætti að vera að þjálfa þig, sagði Gabe og geispaði. –Ekki öfugt. Hann átt enn eftir að bera inn alla kassana úr skottinu á jeppanum sínum. En það sem hann þráði mest var langt, heitt steypibað eftir að hafa verið á ferðinni í næstum tuttugu tíma og gengið fyrir kaffi í vegasjoppum og stuttum lúr á áningarstað. Dýrið hóf að rannsakan runnana á ný og Gabe dæsti á ný. –Hundarnir í landgönguliðinu hlýða skipunum, skal ég segja þér. Radar ýlfraði af vanþóknun og Gabe iðraðist orða sinna. Þó að hundurinn líktist belgísku fjárhundunum sem herinn notaði gjarnan hafði hann í rauninni bara verið búðablendingurinn og eins konar lukkudýr. Þrátt fyrir kringumstæðurnar taldi Gabe framlag Radars ekki síður mikilvægt en hundanna sem þefuðu uppi sprengiefni.
Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Liðsforinginn
Desmond Gallagher, sem ævinlega var kallaður Des, stundi þungan þegar hann starði á litríku glerbútana sem lágu á vinnuborðinu hans. Þriðja daginn í röð var hann kominn út í rúmgóðu hlöðuna sína, sem nú þjónaði hlutverki verkstæðis en hafði áður verið skrifstofa, og gerði ekki annað en að sitja og stara. Rispurnar og rákirnar á borðplötunni sýndu svo ekki varð um villst að þarna fór ýmiss konar vinna fram. Bara ekki þennan dag. Og heldur ekki daginn áður. Hann neri á sér skeggbroddana. Yfirleitt dugðu glerbrotin á borðinu til þess að hann fengi hugmynd, jafnvel þótt hann hefði ekki neina sérstaka hönnun í huga. Verkefni dagsins var ófullgerð, steind rúða sem hægt væri að setja í gluggaop eða ramma inn og hengja upp eins og málverk. Rúðurnar voru ávallt vinsælar, en það sem hafði mest gaman af þessa dagana var að vinna verk úr brotnu gleri. Hann mölvaði glerið sjálfur og naut þess síðan að raða brotunum saman og búa til eitthvað nýtt og betra úr þeim. Þó að hann hefði leikið sér að því að búa til smáhluti úr blásnu gleri lét hann stærri verk eiga sig, enda þurfti fleiri en einn til þess að skapa þau. Það stíflaði sköpunargleði hans að þurfa að hugsa um verkefni. Bestu verkin urðu til þegar heilinn sendi fingrunum milliliðalaus skilaboð og hann raðaði brotunum saman án þess að hugsa sérstaklega um útkomuna. Það var í rauninni fáránlegt, en með þessu móti hafði hann getað séð fyrir sér alllengi. Hann var ekki auðugur en átti fyrir salti í grautinn og tekjurnar komu sér vel til viðbótar við örorkubæturnar frá hernum
Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Hamingjuslóð
Heyrðu, hvað með nýja náungann frá… –Nei. Ellie Harding var að skera köku í ferninga en gerði hlé á verki sínu til að hvessa augun á vinkonu sína fyrir tilraunir hennar á sviði hjúskaparmiðlunar. Meg McBride Cooper stóð hinum megin við rétthyrnda borðið og hélt á hvítum eftirréttadiskum. Ellie og Meg voru við sjálfboðastörf á hádegisverðinum sem boðið var upp á vikulega í kjallara hvítu kirkjunnar við bæjartorgið á Lómavatni í Vermont-ríki. Þeir sem gátu greitt fyrir matinn gerðu það, en fyrir hina var hann ókeypis. –Ég þarf ekki hjálp við að finna mér karlmann og kæri mig heldur ekki um hana, sagði Ellie. Miðað við það sem hún hafði þolað sín tuttugu og sjö ár var ekkert mál fyrir hana að fara ein í brúðkaupsveislu. Héldu vinkonur hennar að hún gæti ekki fundið sér herra ein og óstudd? Upp rifjuðust minningar um það hvernig stundum hafði verið komið fram við hana eftir að hún greindist með krabbameinið. Hún vissi að vinkonurnar vorkenndu henni ekki, en á barnsaldri hafði fólk vorkennt henni, ýmist beinlínis eða á bak við tjöldin, og þess vegna var hún viðkvæmari fyrir slíku á fullorðinsárunum. Ellie bægði minningunum frá sér og hélt áfram að skera súkkulaðikökuna. Strákar hringdu í hana. Já, þeir voru alltaf að hringja. Þeir hringdu þegar þá vantaði keilufélaga eða mann í hafnaboltaliðið. Einn hringdi meira að segja fyrir mánuði og spurði hvort hún væri með símanúmerið hjá nýja geislafræðingnum
Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Ovænt kynni
–Ef þú ætlar að jagast í mér verðurðu að giftast mér. Brody Wilson, fyrrverandi liðþjálfi í hernum, stundi þreytulega og hallaði sér fram á gljáandi viðarborðið við afgreiðslukassann í krambúðinni við Lómavatn. Hinum megin við borðið otaði hin rúmlega sjötuga Octavia Whatley, sem jafnan var kölluð Tavie, gigtveikum fingri að honum. –Guð er til vitnis um það að þú stóðst nákvæmlega á þessum stað, Brody Wilson, og sórst og sárt við lagðir að þú værir hættur að brúka þessa líkkistunagla. –Ég var hættur því, sagði Brody og dæsti. –Og mun gera það aftur. Hann hristi höfuðið. Íbúar Lómavatns voru vissulega sérvitrir, en þeir voru líka gott fólk og umhyggjusamt. Hann naut þess að búa í þessu sérkennilega samfélagi í Vermontríki. En stundum… Allt benti til þess að þetta yrði einn af þessum „stundum“ dögum. Ef hann byggi í borg væri hann óþekktur og öllum væri sama þótt hann reykti sig í hel. En því miður hafði konan lög að mæla. Ef hann kveikti sér í sígarettu núna væri hann að rjúfa þrjátíu og tveggja mánaða reykbindindi. Maí var erfiður mánuður fyrir hann, en sígarettur myndu ekki breyta því liðna og aðeins flækja framtíðina. Já, það var heimskuleg hugdetta að fara að reykja. Engu að síður hvessti hann augun á Tavie eins og henni hefði orðið á í messunni. Tavie hnussaði. –Og láttu ekki eins og þú getir brosað framan í smástelpurnar í matvörubúðinni og fengið þær til að selja þér tóbak. Ég þekki mömmur þeirra
Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr.