Heimilislaus maður hékk í dyragætt byggingar og rétti fram
höndina þegar hún gekk framhjá. Hún tók stóran sveig framhjá
framréttri höndinni, sem á voru afar skítugar neglur. Maðurinn
smellti fingrunum. Hún hrasaði næstum á stéttinni.
Hann hló fyrir aftan hana og hún leit um öxl til að fullvissa
sig um að hann elti hana ekki. Vinnufélagi hennar hafði einu
sinni gefið þessum manni skiptimynt og í staðinn hafði hann
gripið um úlnliðinn á henni.
Þegar hún stóð frammi fyrir ógn gat hún tekið á málinu. Hún
þoldi hins vegar ekki þessa óljósu tilfinningu að einhver fylgdist
með henni.
Fjöldi fólks hélt niður tröppurnar að Chinatown-lestarstöðinni
og Noelle fylgdi straumnum. Hún verndaði súpuna. Ösin hefði
átt að draga úr spennunni sem hafði gagntekið líkama hennar
síðustu vikunnar. Hún leit af andliti á andlit og fann magann
herpast meira saman.
Hún skaust inn í lestina og settist við hliðina á konu sem var
niðursokkin í tímarit. Noelle hreyfðist með hreyfingum lestarinnar og það gutlaði í súpunni í dallinum.
Þegar hún kom á sína stöð, leit hún til beggja hliða til að
ganga úr skugga um að enginn elti. Svo steig hún út á stéttina og
hélt beina leið að íbúðabyggingunni sinni.

Þeir höfðu fundið son hennar.
Jenna setti höndina yfir munninn á drengnum og bar fingur að vörunum.
Dökk augu hans, galopin fyrir ofan hönd hennar, ljómuðu af
spennu. Hann kunni þennan leik.
En nú var þetta alvara.
Þungt fótatakið fyrir ofan þau lét gólfið hristast. Jenna hnipraði sig
saman utan um Gavin, eins og birna að skýla húni sínum.
Niðurbældar raddirnar héldu uppi samtali sem var undirstrikað
með brothljóðum og skápahurðum sem var skellt. Hve margir? Tveir?
Þrír? Hún dræpi þá alla til að bjarga Gavin úr klóm þeirra.
Einnota farsíminn í peysuvasanum suðaði og hún hélt utan um
hann, ýtti á takka með þumalfingrinum til að slökkva á honum. Hún
gæti hringt í neyðarlínuna en vissi að það var tilgangslaust. Fólkið var
að leita í húsinu hennar myndi ekki láta litla lögregludeild heimamanna
stöðva sig. Svo var kannski þegar búið að snúa lögreglunni
gegn henni.
Betra að fela sig.
Hverfa.
Gavin iðaði í fangi hennar svo hún linaði takið. Hann kjökraði og
hún sussaði á hann. Áttaði hann sig á því að þetta var ekki leikur lengur?
Hann horfði fýldur á hana og neðri vörin titraði. Hún hélt honum
þétt að sér og hvíslaði í eyra hans. –Bara aðeins lengur.
Augu hennar vöndust myrkrinu og hún horfði í kringum sig í rýminu
undir gólffjölunum. Peningarnir sem hún faldi hérna skárust í
mjöðmina á henni. Hún hafði geymt féð til rigningardags, og nú var
hellidemba.
Með handleggina vafða utan um Gavin, snertu olnbogarnir næstum

Systir þín er dáin. Orðin á skjánum runnu saman og Mia St. Regis
skellti lokinu á fartölvuna til að hundsa þau. Af hverju ætti hún að
taka mark á rugluðum miðli eins og Kylie Grant?
Mia teygði handleggina upp fyrir höfuðið og lét sig svo síga upp
að mjúkum púðunum í litla sófanum í horninu á kaffihúsinu. Hún var
að sjálfsögðu komin aftur til Coral Cove en það var ekki tölvupósturinn
frá Kylie sem fékk hana til að snúa aftur.
Hún var að gera eitthvað við gamla fjölskylduhúsið, Columbellahús,
áður en það hryndi í hafið. Kannski ætti hún bara að láta
það hrynja.
Hún greip tölvuna af lága borðinu fyrir framan sig og stakk henni
í töskuna. Hristi ermina frá úrinu og leit á það. Hún hafði ennþá tíma
til að kíkja á fjölskyldukumbaldann áður en það yrði alveg dimmt.
Hún yrði að gera ráðstafanir til að láta setja rafmagn á aftur og allt
það sem þurfti að tengja þarna útfrá.
–Bless og takk fyrir. Hún stóð upp af sófanum en veifaði um leið
til kaffibarþjónsins sem var að taka brauðmeti sem farið var að þorna
úr glerskápnum.
Unga konan kíkti yfir brúnina á skápnum. –Ætlarðu virkilega að
breyta Columbellahúsi í einhvers konar dvalarstað?
Mia rak sköflunginn í borðið. –Ha?
–Þú ert Mia St. Regis, er það ekki?
–Jú. Stúlkan hafði sennilega verið í grunnskóla síðast þegar Mia
lét sjá sig í Coral Cove. Hvernig í fjáranum vissi hún hver Mia var?
–Það stóð í greininni í bæjarblaðinu að þú værir að koma heim til
að breyta Columbellahúsi í strandhótel. Svalt.
Mia setti töskuna á öxlina og strunsaði að afgreiðsluborðinu. Hún
hlaut að líta úr fyrir að vera eins viðskotaill og henni leið því unga
konan lét sig síga niður á hælana aftur og tók skref aftur á bak.
–Var grein um mig í þessu smáblaði?
Kaffibarþjónninn beit á vörina og benti með óstyrkum fingri með
svartlakkaðri nögl að framdyrunum á kaffihúsinu. –Blaðið er ennþá í

Lík móður hennar dinglaði fyrir framan hana eins og leikbrúða í fullri
stærð sem beið eftir að brúðustjórnandinn togaði í spottana og vekti
hana til lífsins. En það yrði ekki.
Munnurinn á Kylie Grant opnaðist í hljóðu öskri þegar líkami móður
hennar sveiflaðist í áttina til hennar. Höfuðið á brúðunni kipptist upp á
við og augun opnuðust snöggt.
Þú hefðir átt að vita þetta. Þú hefðir átt að vita þetta.
Kylie reyndi af öllum mætti að líta af ásakandi verunni fyrir framan
sig. Ef hún liti undan myndi veran hverfa. Ef hún liti undan myndi hún
vakna af martröðinni. Ef hún liti undan fengi hún aldrei svörin sem hún
þarfnaðist.
Kylie tókst að gefa frá sér hálfkæft óp og settist snöggt upp í hótelrúminu.
Hún var kaldsveitt og skalf.
Núna. Hún varð að gera eitthvað núna.
Hún velti sér fram úr rúminu, pírði augun á græna stafina á vekjaraklukkunni.
Ekki beinlínis sá tími þegar allar yfirnáttúrulegar verur fóru á
kreik en nógu framorðið til að hún gæti laumast óséð inn í Columbellahúsið
meðan ferðamennirnir borðuðu og drukku.
Hún skvetti köldu vatni framan í sig, stakk fótunum í sandalana og
greip handtöskuna sína af stólbakinu. Hún þurfti ekkert annað. Öll þau
verkfæri sem hún þurfti að nota voru í höfði hennar.
Hún læddist út úr hótelherberginu og ýtti á takkann til að kalla
lyftuna til sín. Eftir stutta ferð niður um þrjár hæðir opnuðust dyrnar út í
anddyrið.
Kylie þeyttist út úr lyftunni og rakst utan í hávaxinn, þrekinn mann
sem var á leiðinni inn.
Hún leit upp, langt upp. –Afsakið

Þessi fréttatilkynning var að berast... gefin hefur verið út barnsránsviðvörun vegna Hank Forte sem er sex ára. Hank sást síðast á sveitamarkaðnum í Amarillo. Brody Bloodworth fékk sting í hjartað þegar mynd af drengnum birtist á skjánum. Litli drengurinn var ljóshærður, í svörtum stuttermabol, gallabuxum og kúrekastígvélum.

Óttinn var nagandi. Hafði hún tekið ranga beygju? Hún fálmaði í servíettuna sem hún hafði skrifað leiðbeiningarnar á og reyndi að lesa ójafna skriftina sína en það var of dimmt að sjá nokkuð. Bílljósin lýstu á tréskilti framundan. Skilti sem bauð hana velkomna til BBL. Örvarnar sýndu að aðalbyggingin var til vinstri. Þar var ráðgjafamiðstöðin og heilsugæsla staðarins.