Eli Slater vaknaði við undarlegt hljóð. Það var einhver fyrir utan.

Honum fannst hann hafa heyrt fótatak en kannski var þetta bara dýr á veiðum. Hann bjó út í sveit og því var alltaf möguleiki á villtum dýrum í kring.

Þegar hann heyrði hljóðið aftur leit hann á vekjaraklukkuna sem var á náttborðinu. Það var rétt eftir miðnætti. Hann bölvaði, vegna þess að hann vissi að hann gæti ekki sofnað aftur nema hann færi fram úr og athugaði hvort þetta væri nokkuð innbrotsþjófur. Það væri þá heimskur innbrotsþjófur sem væri að brjótast inn í hús lögreglumanns. Lögreglumanns sem var vopnaður og pirraður. Eli hafði lokið langri vakt og var þreyttur.

Hann fleygði sænginni af sér og leit á símann til þess að athuga hvort hann hafi fengið skilaboð frá fjölskyldu sinni. Hann átti þrjá bræður og þar sem þeir voru allir lögreglumenn þá gæti hafa komið upp neyðartilvik. En það voru engin skilaboð.

Hann fann magann á sér fara í hnút.

Hann var feginn að það var ekkert að en það hefði getað verið ástæðan fyrir heimsókn svona seint. Ef þetta var ekki einhver úr fjölskyldunni, hver gæti það verið?

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Um leið og lögregluþjónninn Owen Slater stöðvaði pallbílinn fyrir utan húsið sitt vissi hann að eitthvað var að.
Engin ljós voru kveikt, ekki einu sinni ljósin á pallinum eða í glugganum á barnaherberginu á efri hæðinni.
Klukkan var rúmlega átta. Það þýddi að kominn var háttatími hjá Addie, dóttur hans, en hún svaf alltaf með kveikt á lampanum.
Barnfóstran, Francine Landry, hefði án efa sent honum skilaboð ef rafmagnið hefði farið af.
Þar að auki hafði Owen þegar séð ljós í útihúsinu.
Það var ekki óvenjulegt, enda logaði oft ljós þar, en ekkert var greinilega að rafmagninu.
Owen var bæði pabbi og lögga. Þess vegna hugsaði hann allt það versta og hjartað herti á slættinum. Ef til vill hafði eitthvað farið úrskeið­ is. Hann hafði handtekið býsna marga í áranna rás og ef til vill hugði einhver þeirra á hefndir.
Besta leiðin til þess var að ráðast inn á heimili hans, þar sem hann taldi víst að þau feðginin ættu griðastað.
Skelfingin magnaðist þegar hann hugsaði um þann möguleika að dóttir hans væri í hættu.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Þegar Gemma Hanson opnaði útidyrahurðina var dauðaþögn í húsinu.
Öryggiskerfið gaf ekki frá sér neitt hljóð.
Ekkert blikkandi ljós sem varaði hana við að kerfið myndi fara í gang eftir tíu sekúndur. Það þýddi bara eitt, það hafði einhver átt við kerfið.
Morðinginn hafði fundið hana.
Óttinn kom, ískaldur eins og rakvélablað sem skarst í hana og hann dró fram minningarnar.
Minningar sem skáru dýpra í huga hennar en óttinn.
Hún missti pokann og lyklana sem hún hélt á og greip byssuna sína sem hún var með í veskinu. Hún varð samt einhvern veginn hræddari við það að halda á byssunni vegna þess að innst í huga sér vissi hún að það yrði ekki nóg
til þess að stoppa hann.
Nei.
Morðinginn myndi ná henni í þetta skiptið.
Hann myndi klára það sem hann byrjaði á fyrir ári síðan og hann myndi vera viss um að slitróttur andardráttur hennar væri hennar síðasti.
Hún stóð kyrr og reyndi að hægja á hjartslættinum svo hún gæti hlustað eftir honum inni í litla húsinu. Það myndi þýða lítið að hlaupa. Hún hafði lært það af fyrri kynnum við hann, hann vildi láta hana hlaupa.
Þetta var leikur fyrir honum og hann var góð­ ur í leiknum, þannig náði hann að skjóta þrem skotum í hana áður en hún náði að flýja, síðast þegar þau hittust.
–Hvar ertu? spurði Gemma og stóð enn í dyrunum. Hún náði bara að hvísla orðin. Húsið var hljótt, of hljótt. Þögult sem gröfin.
Hann svaraði ekki, enginn svaraði, þannig að Gemma prófaði aftur. Í þetta skiptið ákvað hún að nota nafnið hans.
–Eric?
Rödd hennar var aðeins sterkari í þetta skiptið og hún hljómaði sterkari en hún var. Það var samt ekki nóg til þess að hræða hann í burtu. Ef Eric Lang væri hræddur við eitthvað þá vissi Gemma ekki hvað það var. Þrátt fyrir að það væri hennar sérgrein, að vita ótta annarra.
Það var sérgrein hennar, leiðrétti hún sjálfa sig.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Raleigh Lawton lögreglustjóra leist ekki á þetta.
Glerið í útidyrahurð hússins var mölbrotið og stólunum á veröndinni hafði verið velt um koll. Hvort um sig gat bent til einhverra átaka.
Þetta fékk hjartsláttinn til að herða á sér og hann dró byssuna upp, vonaði að hann þyrfti ekki að nota hana. Hann vonaði líka að það væri einhver skýring á brotna glerinu og stólunum. Kannski var allt í lagi með konuna sem bjó í þessu litla húsi. Raleigh hafði fleiri en eina ástæðu til að vona það því konan, Sonya Burnley, var komin níu mánuði á leið.
Hann hafði þekkt hana alla ævi og þess vegna hafði hann ekki hikað við að fara og athuga um hana þegar læknirinn í mæðraskoð­uninni hringdi og sagði honum að Sonya hefði ekki mætt í eftirlit. Í stórborg hefði svona lagað ekki verið athugað en í litlum kúrekabæ eins og Durango Ridge vakti það vissulega athygli.
Rigningin dundi á honum þegar hann steig út úr bílnum. Hellirigning, enn meiri en veðurspár höfðu gert ráð fyrir. Hann var með regn­ úlpu meðferðis en vildi ekki tefja tímann með því að klæða sig í hana en hann var vel á verði meðan hann hljóp upp tröppurnar á veröndinni.
–Sonya? kallaði hann og lagði við hlustir.
Ekkert.
Hann tók um hurðarhúninn. Ólæst. Hann gekk inn, blótaði. Húsgögnin inni höfðu líka verið færð úr stað, brotinn lampi lá á gólfinu og stofuborðið á hliðinni. Raleigh tók upp símann og ætlaði að hringja eftir liðsauka en sá eitthvað útundan sér.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Jordan Gentry.
Egan hafði bara langað til að komast heim og sofa eitthvað því hann var að ljúka 12 tíma vakt og var dauðþreyttur en ef hann þurfti að hitta Jordan fengi hann líklega engan svefn á næstunni.
Hvern fjandann var hún annars að gera hérna?
Vegurinn lá að McCall-búgarðinum, engu öðru, sem þýddi að Jordan hafði líklega ætlað að hitta hann. Það gat samt ekki staðist, hún hafði ekki talað við hann í tvö ár og Egan vildi halda því þannig.
Hann stoppaði aftan við bílinn hennar og dró andann djúpt, vonaði að það myndi herða hann upp en þoldi ekki að þurfa að herða sig upp þegar Jordan var annars vegar. Hún hafði verið kærastan hans í framhaldsskóla en það var eins og mannsaldur hefði liðið. Núna var hún hluti af martraðarkenndum minningum sem hann var ekki ennþá búinn að finna leið til að gleyma.
Egan steig út og gekk eftir malarkantinum að bílstjórahliðinni. Bíllinn var ekki í gangi svo hann leit inn í hann, bjóst við að sjá Jordan undir stýri, tilbúna að kvarta yfir því að koma bílnum ekki í gang, en framljósin voru á og neyðarljósin líka svo rafgeymirinn var ekki dauður. Kannski var vélin í ólagi

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Hún átti sér líka minningar um og sá fyrir sér annað sem hafði gerst á þessum tveimur dögum.
Það yrði engin hjálp í að rifja það upp núna.
Hún varð að komast að bílnum sínum svo hún gæti ekið að gistiheimilinu í útjaðri bæjarins og komist að því hvers vegna þessi tilfinning um að eitthvað væri að vildi ekki hverfa.
Hún hélt áfram göngunni frá litla apótekinu að bílnum sem hún hafði lagt ofar í götunni.
Það hafði verið bjart þegar hún fór inn í apótekið fyrir 20 mínútum síðan til að bíða eftir lyfjunum sínum en núna var stormur á leiðinni og orðið dimmt og gangstéttirnar mannlausar.
Þarna voru mörg húsasund og skuggar, nóg til að taugarnar tækju viðbragð.
Rachel blótaði sjálfri sér í hljóði fyrir að hafa ekki lagt beint fyrir framan apótekið frekar en að leggja framan við kjörbúðina sem hún hafði farið í og verslað áður en hún fór í apótekið. Nú var kjörbúðin lokuð og allt annað í litla bænum Silver Creek virtist lokað líka.
Hún hafði valið þennan bæ af því að hann minnti hana að mörgu leyti á heimabæinn McCall Canyon en þar hafði margt slæmt gerst og gæti líka gerst hérna.
Um leið og hún sá bílinn ýtti hún á takkann á fjarstýringunni. Bremsuljósin blikkuðu, sýndu að dyrnar voru nú ólæstar, en um leið lýsti elding upp himininn. Nokkrum sekúndum síðar kom þruman, hávær og djúp, og kannski var það vegna þrumunnar sem hún heyrði ekki fótatakið.
Ekki fyrr en það var of seint.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Warren pabbi hans var enn á lífi en ástandið var tvísýnt. Court vildi ekki trúa því að hann myndi ekki lifa þetta af og ekki bara það heldur að hann myndi ekki hjálpa Court við að koma Raynu í fangelsi. Í þetta skipti kæmist hún ekki
upp með morð.
Court stoppaði framan við húsið hennar sem var ekki beinlínis í alfaraleið. Það átti að vísu við um mörg hús nálægt McCall-gljúfrinu.
Forfeður hans höfðu verið fyrstu íbúarnir í bænum fyrir rúmlega öld síðan og hann var nákvæmlega eins og þeir höfðu hugsað sér það, bændasamfélag.
Þeir höfðu örugglega ekki reiknað með að það yrði morðingi meðal íbúanna.
Court leit á hendurnar á sér. Stöðugar. Það var gott því honum leið alls ekki þannig. Reiðin kraumaði og hann varð að gæta þess að hafa nógu góða stjórn á sér til að geta handtekið Raynu. Hann ætlaði ekki að beita ofbeldi en myndi sennilega segja eitthvað sem hann ætti ekki að segja.
Bíllinn hennar stóð í innkeyrslunni sem þýddi sennilega að hún væri heima. Gott, hann hafði ekki langað til að fara að leita að henni Það kom samt svolítið á óvart að hún hafði ekki lagt á flótta. Sennilega myndi hún segja að hún væri
saklaus, að hún hefði ekki komið nálægt því að skjóta pabba hans í brjóstkassann, en það var staðreynd að hún hafði ástæðu til að drepa einhvern af McCall-ættinni.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Sólin var að setjast en Jameson hélt áfram í rökkrinu og ringulreiðinni og svipaðist um eftir Gabriel bróður sínum sem var lögreglustjórinn.
Gabriel var ekki sá hávaxnasti á staðnum en hann var valdsmannslegur sem gerði það að verkum að það var auðvelt að finna hann. Jameson gekk til hans.
–Hversu slæmt er þetta? spurði Jameson.
Hann vissi auðvitað svarið að einhverju leyti.
Þetta hlaut að vera slæmt fyrst Gabriel hafði hringt í Texaslögregluna til að biðja um aðstoð.
Hann gerði það einungis ef verkefnið var of stórt fyrir hann og lögeglumennina sem voru undir hans stjórn en það gerðist ekki oft í litla bænum Blue River sem var heimabær þeirra.
–Við erum með tvö lík. Gabriel nikkaði í áttina að þeim skammt frá.
Tveir karlmenn lágu á túninu eins og þeir hefðu fallið þar. Svartur jeppi stóð á veginum skammt frá þeim, bílhurðirnar voru opnar og vélin enn í gangi.
Blóðið var á milli jeppans og mannanna svo það hafði sennilega verið skotið á þá í bílnum eða við hann og þeir síðan lagt af stað út á túnið, kannski til að flýja undan árásarmanninum eða elta þann sem skaut á þá. Svo höfðu þeir annað
hvort látist af sárum sínum eða verið skotnir aftur og þá til bana.
Jameson sneri sér aftur að bróður sínum.
–Hefur þú einhverja hugmynd um við hvað við erum að fást? Eiturlyfjaviðskipti sem enduðu illa?

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók