Flýtilyklar
Brauðmolar
Delores Fossen
-
Ljótur leikur
Almáttugur.
Hjartað í Sawyer herti ofurlítið á slættinum
og hann þreifaði ósjálfrátt eftir Glock-byssunni sinni sem jakkinn huldi. Það var sorglegt að hann skyldi ósjálfrátt fálma eftir byssunni í brúðkaupsveislu bróður síns. En hann hafði verið nógu lengi í alríkislögreglunni og orðið fyrir skoti nógu oft til að vita að allur var varinn góður.
Betra var líf en dauði.
Sawyer var ekki sá eini sem veitti konunni athygli. Síður en svo. Josh, bróðir hans, og sex frændur af Ryland-ætt voru laganna verðir í Silver Creek. Sawyer tók eftir því að sumir
þeirra fálmuðu eftir vopnum sínum líka.
Hún nam staðar í miðri hlöðunni, sem var skreytt ljósum og blómum, og enda þótt hún væri með sólgleraugu taldi Sawyer víst að hún væri að litast um. Hún hætti því hins vegar þegar hún kom auga á hann.
–Sawyer, sagði hún.
Vegna skvaldursins í gestunum og fiðluleikara sem lék blús og sveitatónlist heyrði Sawyer hana ekki segja nafnið, heldur sá
það bara á skjálfandi vörum hennar. Svo tók hún af sér sólgleraugun og þau horfðust í augu.
Þá bölvaði hann hraustlega.
Hann nennti fjandakornið ekki að standa í þessu í dag. Raunar gilti það um alla daga.
–Cassidy O‘Neal, muldraði hann.Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Býlið
Það var nóg af þeim. Fjórir fulltrúanna voru
líka frændur Josh. Og ef Grayson hefði búist við
að mæta manni með árásarriffil í þessu hefðbundna útkalli, hefði hann örugglega komið með
hina en ekki Josh.
–Þú gerðir mig að fógetafulltrúa, áminnti Josh
hann. –Þetta er hluti af starfinu.
Það hljómaði vel. Eins og eitthvað sem fógetafulltrúi í smábæ segði við yfirmann sinn.
En það var lygi.
Sannleikurinn var sá að Josh hafði komið aftur
heim eftir að hafa farið í leyfi frá FBI til að forðast byssumenn. Árásarriffla. Kúlur í bringuna.
Og blóðugu minningaflækjuna sem hann reyndi
að halda frá sér.
Sú áætlun hafði ekki gengið upp.
Josh notaði sjónaukann til að horfa á byssumanninn ganga fram og aftur á verönd tveggja
hæða búgarðshússins. Maðurinn var greinilega á
verði.
En af hverju?
Verst að Josh gat ímyndað sér nokkrar ástæður
fyrir því af hverju einhver á búgarði gæti þurft
vörð með árásarriffil og engin af ástæðunum
tengdist nokkru löglegu.
Josh rétti Grayson kíkinn svo hann gæti líka
litið á. –Heldurðu að þeir séu að fela fíkniefni í
húsinu?
–Fíkniefni eða byssur, kannski.
Hvort sem það var, hafði umferðin verið mikil
því það var mikið af hjólförum á heimreiðinni.
Það var þessi óvenjulega umferð sem hafði
fengið einhvern til að hringja nafnlaust á fógetaskrifstofuna. Það bætti ekki úr skák að enginnVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Leikur örlaganna
Wyatt McCabe lögreglufulltrúi stillti kíkinn og
fylgdist með konunni. Lyla Pearson. Hún teymdi
rauða meri inn í hlöðu rétt fyrir aftan litla sveitabýlið og honum sýndist hún vera að tala við
hrossið. Jafnvel eins og hún væri að syngja fyrir
það.
Hún líktist ekki manneskju sem var við það að
fara að fremja glæp.
Ekki enn í það minnsta.
En eitt var víst... hann hafði aldrei hitt hana.
Wyatt var nokkuð viss um að hann hefði munað
eftir því þó að það væri ekki margt sem vakti sérstaka athygli í fari hennar.
Hún var um 175 cm á hæð. Meðalstór. Brúnt
hár bundið í tagl.
Hún var í gallabuxum og snjáðum leðurjakka...
sem var eiginlega einkennisbúningur þeirra sem
unnu með hesta. Það var nokkuð sem hann þekkti
svolítið til þar sem hann hafði unnið á búgarði
fjölskyldunnar.
Wyatt leit á úrið. Klukkan var rétt rúmlega sjö
að morgni sem þýddi að fröken Pearson myndi
fljótlega skipta úr kúrekastelpugallanum yfir í
fötin sem hentuðu aðstoðarforstjóra rannsóknardeildar lögreglunnar í San Antonio. Hann ætlaði
að elta hana þangað líka. Reyndar ætlaði hann
ekki að líta af henni fyrr en hann væri búinn að
átta sig á því hvað væri í gangi.
Hann ætlaði að fá svör við spurningum sínum.
Og þessar spurningar vörðuðu barnið sem hún
bar undir belti.
Það var engin sýnileg kúla á mVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Makleg málagjöld
Hún bar fingur að vörum, gaf honum merki um
að hafa hljótt.
Hver fjandinn?
Til að gera þetta enn furðulegra, gaf hún hon-
um merki um að koma nær.
Declan velti því fyrir sér. Hann velti líka fyrir
sér að kalla til hennar en hún hristi höfuðið ákaft
og gaf honum aftur merki um að hafa hljóð.
Hann reyndi að sjá hvort hún væri vopnuð en
gat ekki verið viss. En þar sem hún hafði haft gott
tækifæri til að skjóta á hann án þess að gera það,
ákvað Declan að taka áhættu. Hann stakk byss-
unni ekki í slíðrið en gekk nær.
Já, þetta var kona. Um það bil 165 sentímetrar
á hæð. Nokkur hár höfðu sloppið undan derhúf-
unni og honum sýndist hún vera dökkhærð.
–Inn, hvíslaði hún og kinkaði kolli að bakdyr-
unum. –Gerðu það, bætti hún við.
Ef hún var glæpamaður var hún kurteis glæpa-
maður, svo mikið var víst. Síðustu orðin höfðu
engin áhrif á Declan en annað mátti segja um ótt-
ann sem hann heyrði í rödd hennar. Eða eitthvað.
Það var eitthvað sem sagði honum að hún væri
ekki morðingi.
Líklega ekki.
Hann hafði áður haft rangt fyrir sér. Og var
með ör á bringunni til að sanna það.
En stöðvaði það hann?
Honum til vanþóknunar, stöðvaði það hann
ekki. Hann hafði aldrei verið varkár maður og þótt
þetta virtist vera góður tími til að byrja á því, gekk
Declan enn nær og leitaði enn að merkjum um að
hún væri vopnuð.
Allt í lagi, hún var vopnuð.
Dularfulli gesturinn færði jakkann til hliðar og í
ljós kom skammbyssa... Glock... í axlarhulstri. Þar
sem hún gerði enga tilraun til að draga byssuna
upp, gekk Declan enn nær, upp hliðartröppurnar.
Hann benti líkVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Barn í hættu
Hún hikaði aftur en hvessti augun reglulega á
hann. –Allt í lagi. Nei. Þú þarft ekki að koma en
það væri góð hugmynd að einn fulltrúa þinna kæmi
heim og svipaðist um. Þakka þér fyrir, fógeti.
Strax og hún sleit símtalinu, virti Maya hann
fyrir sér, sérstaklega augun. –Fógetinn staðfesti
hver þú værir. Hann vissi að þú værir að koma í
bæinn. Hann hafði þegar skilið eftir skilaboð á símsvaranum mínum heima og nú er maður á leiðinni
heim til að ganga úr skugga um að enginn sé þar.
–Gott, tautaði Slade. En hann treysti heimamönnum ekki. Ef og þegar hann kæmi að húsinu
hennar Mayu, færi hann sjálfur yfir allt þar.
–Fógetinn sagði að ég gæti beðið hérna uns
hann hefur gengið úr skugga um að allt sé í lagi
heima, bætti hún við. Hún starði aðeins lengur á
hann, hnussaði og færði sig svo í farþegasætið svo
hann gæti sest við stýrið.
–Takk. En Slade var nokkuð viss um að hann
hljómaði ekki einlægur, sérstaklega þar sem hann
var bara að þakka henni fyrir að komast að sannVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Í faðmi laganna
Hann hreyfði sig ekki. Gaf ekki frá sér neitt hljóð.
Hann vildi sjá hvort óboðni gesturinn væri vopnaður,
en gat ekki verið viss.
–Upp með hendur, urraði Harlan og rauf þögnina.
Óboðni gesturinn greip andann á lofti og sneri sér
við, eins og til að leggja á flótta. Það léti Harlan ekki
gerast. Hann ætlaði að sjá hver væri svo djarfur eða
vitlaus að brjótast inn til löggæslumanns um miðja
nótt. Hann kastaði sér á þrjótinn og skellti honum að
veggnum.
En þetta var ekki hann.
Harlan fann það fljótt því bringan á honum lenti á
brjóstum hennar.
–Þetta er ég, sagði konan og andaði ört.
Harlan þekkti röddina strax og teygði aftur
höndina til að kveikja ljósið á ganginum.
Caitlyn Barnes.
Það voru nokkur ár síðan hann sá hana síðast en
andlitið var auðþekkjanlegt.
Og líkaminn.
Harlan þekkti vel brjóstin sem þrýstust að honum.
Og þótt sú góða minning hefði skapast fyrir mörgum
árum, voru ekki margar nýlegar góðar minningar
þegar kom að konunni sjálfri.
Hann tók skref aftur á bak og leit í blá augu
hennar, sá kvíðann í þeim áður en hún lyfti höfðinu
ögrandi upp. Hann vissi að hún reyndi að virðast
vera öruggari en hún var. Það var af því að hann
sjálfur var tæpir 190 sentímetrar á hæð, einum
fimmtán sentímetrum hærri en hún, og líklega fjöru
tíu kílóum þyngri. Hann var stór maður og enginnVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Nætureinvígi
Eða kannski var líðan hans bara vegna heim
sóknar Lenoru Whitaker.
Þar til kvöldið áður hafði hann ekki heyrt frá
henni síðan... jæja, bara síðan.Tæpir tveir mán
uðir voru liðnir og Clayton hafði búist við að
þannig yrði það áfram.
–Er allt í lagi? spurði Harlan McKinney.
Vinnufélagi hans og fósturbróðir sat í horni her
bergisins, sem var fullt af skrifborðum. Harlan
var að skoða skýrslur en miðað við áhyggjusvip
inn á andliti hans hafði hann einnig veitt Clayton
athygli.
Þá áttaði Clayton sig á því að hann hafði fært
höndina að byssunni í leðurslíðrinu við mittið.
Gamall vani.
Stundum væri óskandi að geta slökkt á löggu
kerfinu í heilanum, en hann hafði verið alríkis
fulltrúi í tæpan áratug. Of lengi til að geta slökkt
á kerfinu. Eða fá góðan nætursvefn.
–Ég veit ekki hvort allt sé í lagi, sagði Clayton.
–Ég er með slæma tilfinningu fyrir þessu.
Það fékk Harlan til að koma að glugganum.
Clayton beið, horfði á þurrkublöðin reka
regn dropana af framrúðu pallbílsins. Þetta var
engin þægileg aprílskúr. Frekar úrhelli. Innan
skamms heyrði hann fótatak frá stiganum. Ekki
dæmigert fótatak.
Háir hælar.Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Glæpur fortíðar
Dallas Walker alríkisfulltrúi virti fyrir sér mennina
þrjá sem voru fyrir framan kirkjuna í Maverick
Springs. Allir voru í svörtum jakkafötum en bungurnar
undir jökkunum gáfu til kynna að þeir væru
vopnaðir.
Hvað voru vopnaðir gestir að gera í brúðkaupi?
Brúðkaupinu hennar Joelle.
Þessi þrjú orð fengu maga hans til að herpast
saman og að sjá vopnuðu mennina gerði hnútinn
bara verri.
Eitthvað var að hérna... á mörgum sviðum.
Dallas færði höndina að Glock .22 skammbyssunni
í slíðrinu og gekk upp hellulagða stíginn að
dyrunum. Eins og við mátti búast fékk hann
athygli mannanna þriggja. Þeir sneru sér að honum
og einn þeirra hvíslaði eitthvað í lítinn
hljóðnema sem hann hafði festan við úlnliðinn.
Sá stærsti þeirra, sköllóttur náungi sem var
vaxinn eins og varnarmaður í amerískum fótbolta,
steig í veg fyrir Dallas. –Ertu gestur brúðarinnar
eða brúðgumans? spurði hann, ekkert sérstaklega
vinalega.
Dallas velti svarinu fyrir sér í eitt augnablik og
ákvað að velja það svar sem kæmi honum sem
fyrst inn í kirkjuna, án vandræða.
Ef það var mögulegt.
Hann benti á skjöldinn sem festur var við
beltið. –Ég heiti Dallas Walker og er alríkisfulltrúi.
Færðu þig eða ég færi þig.
Ekki sérlega vinalegt af hans hálfu en hann
hafði þó gefið þeim valkosti. Svona nokkurn veginn.
Á einn eða annan hátt, skyldu þeir færa sig.
Kjálki mannsins varð að járni og hann leit á
manninn með hljóðnemann. Sá bar úlnliðinn aftur
að munninum og ætlaði eflaust að segja eitthvað
sem yrði til þess að hann þyrfti að kljást við þessa
rudda og einnig brúðgumann. En hátt ískur og
hreyfing fyrir aftan þá fékk þá alla til að teygja sig
í vopnin.
Engin hætta.
Hljóðið kom frá glugga sem var opnaður í aldar
gömlu kirkjunni. Og þarna var hún.
Joelle.
Hún leit út til hans. Enginn brúðarkjóll en hún
var í hvítum slopp og aprílgolan reyndi að krækja
í ljóst hárið sem hún hafði tekið upp. Hún hvessti
augun á þá alla.
SérstaklegaVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Einnar nætur gaman
Fógetafulltrúinn Royce McCall dró upp .45 kalíbera Colt skammbyssu og steig á bak við stórt tré sem ísinn hafði brynjað. Almáttugur.Þessu þurfti hann engan veginn á að halda. Það var of kalt til að skiptast á skotum, of kalt til að handtaka einhvern, en hann gæti þurft að gera bæði.Hann kíkti á veiðikofann, sérstaklega á eina gluggann sem sneri að honum. Hann sá enga hreyfingu en hafði séð spor í snjónum sem einhver hafði reynt að fela. Sporin lágu frá skóginum og beint að kofanum.
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Lífsgjöfin
Jake McCall fógeti vissi að það sem hann ætlaði að gera gæti sett konu í mikla hættu. Kannski ylli það dauða hennar. Hann var ekki viss um að geta lifað með því en hann gat ekki heldur hætt á hinn kostinn. Að setja líf Maggie Gallagher í hættu, og hans eigið, var hans eini kostur.Hann hvatti folann áfram og hófatakið heyrðist vel frá frosinni jörðinni.
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr.