Stórar snjóflygsur liðu niður frá miðnæturbláum
vetrarhimni.
Tanner Tag Cardwell stansaði og sneri
andlitinu mót himninum. Það var langt síðan hann
hafði lent í svona snjókomu.
Jólaljósin skinu í gluggum allra fyrirtækjanna í
neðra þorpinu í Big Sky og hann heyrði White
Christmas óma út úr einni skíðabúðinni.
En það var annars konar tónlist sem kallaði til hans
í kvöld, þegar hann gekk í gegnum snjóinn að
Canyon-barnum.
Þegar hann ýtti á hurðina skall ylurinn á honum,
ásamt lykt af bjór og kunnuglegri kántrýtónlist.
Hann brosti þegar hljómsveitin fór að spila gamlan
slagara, lag sem hann hafði lært á hné pabba síns. Tag
lét dyrnar lokast á eftir sér og hristi snjóinn af nýja
skíðajakkanum á meðan hann svipaðist um. Hann
hafði þurft að kaupa sér jakkann því hann hafði búið
fyrir sunnan í tuttugu og eitt ár.
Þetta var föstudagskvöld nokkrum dögum fyrir jól

Þegar hann heyrði tónlistina, nam hann staðar. Gangurinn í vél Harleyhjólsins hans var taktfastur eins og hrynjandin í sveitatónlistinni sem barst frá kránni. Hann kunni vel við sig á krá þar sem hann gat hlustað á góða sveitatónlist. Hann hafði verið á leiðinni á hótelið, en skipti um skoðun þegar hann heyrði tónlistina. Hann lagði mótorhjólinu og gekk inn í rökkvaða krána.

Alexa? Alexa, vaknaðu. Fimm ára stelpan vaknaði og sá móður sína við rúmið. Hjartað sló hratt í litla brjóstinu. Hvað er að, mamma? spurði hún og röddin brast. Það eitt að sjá móður sína við rúmið um miðja nótt fyllti hana kvíða. Hún barðist við að vakna almennilega. Hafði hún verið að öskra í svefni, hafði hún fengið aðra martröð?

Dawson Chisholm stöðvaði hestinn til að líta aftur á húsin í fjarska. Þetta var útsýnið sem hann hélt mest upp á á Chisholm-búgarðinum. Hann hafði alltaf verið stoltur af veldinu sem faðir hans hafði byggt. En í dag fann hann fyrir ábyrgðinni á búgarðinum og óttaðist um föður sinn... og framtíðina. Einhver vildi ekki bara eyðileggja það sem Hoyt Chisholm hafði byggt, heldur líka Hoyt sjálfan.

Ljósin birtust í myrkrinu eins og vin í eyðimörk. Billie Rae leit í baksýnisspegilinn á gamla pallbílnum, svo á bensínmælinn. Hún hafði ekki séð neinn bíl í langan tíma en hún vogaði sér ekki að hægja ferðina. Það heyrðist hátt í vél pallbílsins, hún keyrði á tæplega hundrað og fimmtíu en það var bensínmælirinn sem olli henni áhyggjum. Hún var næstum orðin bensínlaus. Sem þýddi að hún var að verða búin með heppnina.

Emma Chisholm heyrði lætin inn í eldhúsið, sem var aftast í búgarðshúsinu. Hún þurrkaði sér um hendurnar á svuntunni og gekk í gegnum stórt húsið til að sjá út í garðinn fyrir framan hús. Eftir hratt samband og hjónaband, hafði hún ekki verið viðbúin þessu nýja heimili. Hoyt hafði varað hana við, hafði sagt að búgarðurinn væri langt frá nokkru öðru í Montana. Samt hafði hún ekki getað ímyndað sér neitt svona afskekkt eða svona stórt