Russ Gentry bölvaði í hljóði þegar brúnhærða fegurðardísin gekk inn um dyrnar á Silfurdollara kránni. Fjandinn sjálfur! Hún hafði veitt honum eftirför! Hann hafði komið auga á hana þegar hann rölti frá hótelinu á krána fimmtán mínútum áður. Hún hafði ekið löturhægt eftir götunni fyrir aftan, líkt og hún héldi að hann væri of heimskur eða blindur til að taka eftir silfurlitu Jaguar bifreiðinni. Hann hafði tekið ákvörðun um að hunsa hana, í von um að hún væri villt.

Hljóðið í byssuskoti sendi hjarta Shaws Tolberts, kafteins í lögreglunni í San Antonio, niður í tær. Fjárinn. Þetta mátti ekki gerast. Hann mátti ekki missa einn af þessum gíslum. Ekki skjóta! hrópaði Shaw til rúmlega þrjá­tíu lögregluþjóna og sérsveitarmanna sem hann hafði látið umkringja Fæðingarsjúkrahús San Antonioborgar. Á sekúndubroti þagnaði allt og allir í kring­um hann frusu. Engar óðamála skipanir og skraf heyrðust lengur

Rannsókninni er ekki lokið, sagði Wyatt Colter, undirforingi Lagavarðanna við litla hópinn sem var samankominn í dómsal Comanche Creek. Enn á eftir að handsama morðingja. Cabe Navarro, aðstoðarvarðstjóri Lagavarð­anna, hleypti í brýrnar. Síst af öllu vildi hann vera kominn aftur í gamla heimabæinn sinn. Þegar hann hafði farið þaðan fyrir mörgum árum, hafði hann svarið að koma aldrei aftur

Eitthvað var að. Reed Hardin fógeti tók Smith & Wesson skammbyssuna upp úr axlarhulstrinu og steig út úr skítugum pallbílnum sínum. Hælar leðurstíg­vélanna sukku í jörðina, sem var mjúk eftir rign­inguna. Hann lyfti höfðinu. Hlustaði. Það var það sem hann heyrði ekki sem angr­aði hann. Já, eitthvað var að. Það hefði átt að heyrast í smáfuglunum.

Skrautperlur lentu á harðviðargólfinu og dreifðust í allar áttir. Callie Price hékk yfir gluggasylluna, fæt­urnir dingluðu í lausu lofti, flæktir í silkikjólinn, rétt fyrir ofan jörðina. Hún sparkaði með fótunum og reyndi að teygja fæturna, íklædda háhæluðum hvítum satínskóm, til jarðar. Loks missti hún takið, datt niður í blómabeð og grófst undir kjólnum. Hún brölti á fætur, stökk úr blómabeðinu og skildi annan skóinn eftir í rakri mold­inni.

Heyrðu! Hvað í fjandanum ertu að gera? Laga­vörðurinn Wyatt Colter undirforingi skellti hurð jeppans síns og tók þrjú löng skref yfir veginn. Það hafði tekið hann lengri tíma en hann áætlaði að komast hingað. Eign Jonah Becker var gríðar­stór... jafn stór og bærinn Comanche Creek, Texas, var lítill. Becker átti tólf þúsund ekrur. Allur bær­inn kæmist fyrir í suðausturhorni eignar hans.

Rio McClintock setti olnbogana í rakan jarðveginn, bölvaði CIA og stillti sjónaukann. Hann horfði á veröndina, sem var skreytt með jólaljósum og virtist hanga yfir dökku Kyrrahafinu. Fólk var að spjalla saman, sötra rándýrt áfengi og óska sjálfu sér til hamingju. Hann gat næstum því heyrt glamrið frá glösunum og raddirnar frá staðnum sínum. Önnur veisla. Hafði þetta fólk ekkert að gera nema éta, drekka og vera glatt? 

FBI-fulltrúinn Da­na­ Croft beygði sig undir gula­ borða­nn sem a­fma­rka­ði vettva­ng glæpsins. Vindurinn feykti borða­num til og smellir frá honum heyrðust yfir bygginga­rsvæðið. Hún gekk til féla­ga­ síns, Steves Lubeck fulltrúa­, sem sa­t á hækjum sér við lík ungra­r konu... þeirra­r þriðju á tveimur mánuðum. Da­na­ ha­fði verið a­ð skipuleggja­ heimsókn á Ute-vernda­rsvæðið þa­r sem hún ólst upp... en ha­fði ekki ætla­ð a­ð eyða­tíma­num þa­r í a­ð leita­ra­ðmorðingja­.