Flýtilyklar
Tyler Anne Snell
-
Púsluspil
–Hvaða sjö stafa orð lýsir manneskju sem hagar sér eins og asni við þá sem eru að reyna að hjálpa henni?
Maggie Carson færði þyngdina yfir á hinn fótinn og andvarpaði af pirringi. Andardrátturinn blés villuráfandi hárlokki
frá andlitinu. Hún reyndi að stinga hárinu aftur í teygjuna sem hélt því saman í tagli en það gekk ekki. Það var eins og SuðurAlabama væri með sótthita en hún hafði ekki miklar áhyggjur af veðrinu.
Ekki meðan hún var að brjótast inn.
Öllu heldur reyndi að brjótast inn.
–Þú ætlar ekki að svara mér, er það nokkuð?
Hún leit á manninn sem sat á hækjum sér við hliðina á henni og fiktaði í læsingunni, augnaráði sem hefði sannað að það var
satt sem sagt var um hana, hún stóð á sínu. Maðurinn þóttist ekki sjá það, horfði beint fram fyrir sig og hélt áfram að fikta
með fingrunum.
Þessir fingur.
Þessar hendur.
Hjálpi mér, það sem hún gæti gert með þær.
Maggie hristi höfuðið til að bægja hugsuninni frá sér, undrandi á að hún skyldi hafa stungið upp kollinum. Matt Walker var að vísu augnakonfekt og skoraði 12 á skalanum 1 til 10, það var ekki hægt að neita því, en hann var rannsakandinn
Matt Walker. Maður sem hafði án þess að depla auga kallað hana einskis nýtan æsifréttablaðamann, sagt að hún hvetti til
múgæsingar og væri smánarblettur á mannkyninu. Hún álasaðiEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Martröð
Regnið lenti með þvílíku offorsi á rúðunni að Alyssa Garner hætti næstum því við að fara inn í bankann.
Hún ýtti gleraugunum upp á nefrótina og rýndi út um rúðuna, lagði mat á þessa örfáu metra milli bílhurðarinnar og
skyggnisins yfir dyrum bankans. Ef hún notaði tveggja vikna gamla dagblaðið, sem hún hafði kastað á bílgólfið aftur í, sem
bráðabirgðaregnhlíf yrði hún kannski ekki blaut inn að skinni.
Alyssa virti fötin sín fyrir sér. Hún vann á skrifstofu fyrirtækis Jeffreys&sona og þó að hún væri sú eina sem var ekki í
fjölskyldunni sá hún um rekstur skrifstofunnar að öllu leyti.
Það þýddi að hún var fyrsta manneskjan sem fólk sá þegar það gekk þar inn. Þó að hún væri ekki í ættinni átti hún stóran hlut í fyrstu áhrifunum af litla fyrirtækinu. Þetta þýddi að hún var í vel pressaðri hvítri blússu, þröngu pilsi og svörtum, háhæluðum skóm sem bættu töluverðu við hæðina hjá henni, fatnaði sem passaði ekki við veðrið fyrir utan.
Hún saug neðri vörina og hugsaði með sér hvort hún ætti að fresta bankaferðinni þangað til daginn eftir. Svo andvarpaði hún í uppgjöf. Þó að stærri fyrirtæki þyldu það alveg að leggja ekki inn daglega gat fyrirtæki á borð við Jeffries ekki leyft sér það.
Alyssa tók farsímann upp úr handtöskunni og stakk honum inn undir pilsstrenginn framan á maganum þannig að hann
væri ekki áberandi, stakk peningatöskunni undir annan handlegginn og greip dagblaðið. Hávær þruma reið af en Alyssa
hljóp frá bílnum og að bankanum án þess að vindurinn næði aðEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Mæðgurnar
Billy Reed horfði á líkið og óskaði þess að hann gæti kýlt eitthvað. Mjög fast.
–Þetta er fáránlegt, sagði Suzy, sem stóð við hliðina á honum. –Hún er ekki einu sinni orðin fullveðja.
Félagi hans hafði lög að mæla. Courtney Brooks hafði orðið sextán ára fyrir hálfum mánuði. Bíllinn sem hún fannst í var afmælisgjöf frá pabba hennar. Það vissi Billy vegna þess að hann hafði kannast við stúlkuna lengi. Hún tilheyrði einni af mörgum fjölskyldum í Carpenter í Alabama sem höfðu búið þar kynslóðum saman.
Nú lá hún örend í aftursætinu á gamalli Hondu.
–Er búið að láta foreldrana vita? spurði Billy.
Hann hafði komið á staðinn fimm mínútum á eftir félaga sínum. Suzanne Simmons. Umferðin hafði verið þung og þegar
hann loksins komst á vettvang voru þar fyrir bráðaliðar, lögregluþjónninn sem svarað hafði tilkynningunni og drengurinn
sem hafði fundið líkið. Þau stóðu öll í kringum bílinn og biðu þess sem koma skyldi.
–Nei, Rockwell vildi hringja í þá, svaraði Suzy.
Billy lyfti brúnum. Hví skyldi lögreglustjórinn vilja gera það sjálfur? Hann var ekki einu sinni kominn á glæpavettvanginn.
Suzy tók eftir svipnum á honum. –Þeir pabbi hennar rennaEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Óvild
–Þú hlýtur að vera að spauga.
Nikki Waters leit upp frá tölvuskjánum, horfði á manninn sem stóð andspænis henni og hristi höfuðið.
–Þú sagðir að þessi maður væri svolítið óheflaður. Ég hélt að þú meintir að hann væri óháttvís eða kannski með úfið og sítt hár, bætti hún við og benti á skjáinn. –En svo er hann með sakaskrá sem nær yfir margar blaðsíður.
Maðurinn í dyrunum hló og yppti öxlum.
–Hárið á honum er reyndar svolítið úfið.
Jonathan Carmichael var að reyna að vera fyndinn, en Nikki hafði ekki tíma fyrir spaugsemi hans. Ekki í kvöld.
Í kvöld hafði hún dálítið á prjónunum, aldrei þessu vant.
–Hann lenti nokkrum sinnum í slagsmálum á fylliríi þegar hann var ungur og vitlaus, bætti Jonathan við. –Engin stórmál.
Nikki fann að hún var að fá höfuðverk. Hún hafði gaman af vinnunni og henni þótti vænt um hávaxna, dökkhærða manninn sem stóð í dyrunum, en streitan í sambandi við fyrirætlanir hennar og maðurinn sem Jonathan reyndi að ota að henni voru ávísun á vanlíðan.
–Þú veist að ég treysti þér, en ég rek öryggi þjónustu, sagði hún. –Skjólstæðingar okkar koma í leit að vernd og reikna með að starfsmenn okkar séu afbragðsfólk. Af upplýsingunum frá þér að dæma er þessi náungi skapbráður og hvatvís einfari. Það er því ólíklegt að hann henti okkur hér hjá Óríon.
Nikki spennti greipar á borðinu. Meðan hún talaði fann hún að hún breyttist úr vinkonunni Nikki í yfirmanninn Nikki. Jonathan og nokkrir félaga hans, sem einnig voru góðir vinir hennar, göntuðust stundum með þessa umbreytingu.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Loka verkefnið
Jonathan Carmichael ætlaði ekki að segja neinum hversu litlu hafði mátt muna að bardaginn hefði farið á annan veg.
Höggið sem hann fékk á kjálkann hafði næstum rotað hann. Sársaukinn var ógurlegur.
Hann riðaði og eitt andartak gældi hann við hugmyndina um að draga sig í hlé.
Eða jafnvel missa meðvitund. Sortinn sótti nefnilega á hann.
En Jonathan var ekki auðsigraður.
Hann settist á hækjur sér og sveiflaði fætinum. Árásarmaðurinn var ekki nógu snar í snúningum til að forðast höggið og skall svo harkalega á jörðina að hann náði varla andanum.
Jonathan var ekki í alveg nógu góðu líkamlegu formi og hann var eftir sig eftir hnefahöggið, en vissi að leiguhrottinn myndi ekki liggja kyrr og játa sig sigraðan. Auk þess þurfti hann að vernda tiltekna manneskju.
Út undan sér sá Jonathan að dyrnar fyrir aftan hann og vinstra megin voru enn lokaðar.
Skyldi Martin hafa læst hurðinni eins og honum hafði verið sagt að gera?
–Þú færð þetta borgað, stundi hrottinn, en Jonathan hafði engan tíma til að hlusta á ræðuhöld. Hann snerist á hæli og gaf náunganum einn á glannann. Hrottinn missti þegar rænuna. Höfuðið skall í gólfið og líkaminn varð máttvana.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Sannur faðir
–Þetta er eitthvað skrítið.
Kelli Crane leit á eiginmann sinn og dæsti.
–Þú hefur ekkert uppúr því að gera grín að mér, Victor, sagði hún. –Ekki pota í birnuna.
–Af því að hún gæti potað á móti?
Hann kom inn í svefnherbergið í bústaðnum, þar sem hún hafði látið fara vel um sig með bók, og settist á rúmið. Victor Crane var að nálgast fertugt en hafði ekki átt í neinum vandkvæðum með að halda strákslegu útliti sínu. Hávaxinn og grannur, með ljósrautt hár sem framlengdi sólargeislana sem skinu inn um gluggana, og augu sem minntu á bláma
himinsins. Kelli gat stært sig af sömu birtunni, en á annan hátt–með ljósbrúnt hár, grágræn augu og sólbrúna húð. En stundum þegar hún horfði á Victor fannst henni sín eigin fegurð fölna. Þau höfðu verið gift í hálft annað ár og hún velti því fyrir sér hvernig börnin þeirra myndu líta út.
–Ef þú ætlar að halda áfram að gera grín að því að ég vilji tryggja öryggi þitt skal ég
svo sannarlega pota í þig.
Victor fórnaði höndum. –Þú ræður þessu alveg, ástin mín.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Einkalífvörðurinn
–Þetta var bara misskilningur.
Darling Smith stóð innan við rimlana í öðrum fangaklefanum í Mulligan, Maine, og var alls ekki skemmt.
Derrick Arrington lögreglumanni var hins vegar skemmt. Kannski vegna þess að árið áður höfðu þau farið á stefnumót af og til án þess að það endaði með einhverju. Þau voru yfirleitt kurteis hvort við annað og vingjarnleg en Darling var viss um að það væri ekki á hverjum degi sem Derrick fengi tækifæri til að handtaka konu sem hann hefði verið í vinfengi við. Hún
hugsaði til baka.
Ó já, hún hefði elskað að stinga tilteknum manni úr fortíðinni í steininn og henda lyklinum.
–Það ætti að flúra þetta á ennið á þér, Darling. –Þetta var bara misskilningur, löggi.
Ég er of sæt til að ætla mér að gera eitthvað af mér. Hann glotti.
–Arrington lögreglumaður, varstu að segja að ég væri sæt? spurði hún sykursætri röddu.
Hann benti á hana og hló. –Sko, þetta er það sem ég var að tala um.
–Láttu ekki svona, Derrick. Darling lét sykursæta málróminn lönd og leið. Hún var þreytt. –Við vitum bæði að George Hanley brást of harkalega við. Það var nóg að nefna vörðinn við hliðið á nafn, þá reiddist hún. Hann hafði látið eins og hann væri í leyniþjónustunni og Darling stofnaði öryggi ríkisins í voða.
–Hann var að vinna vinnuna sína. George sá grunsamlega manneskju að snuðra á einkaeign.
Hann leit á Darling, beið eftir að hún játaði.
Hann fengi að bíða lengi. –Það sem meira er, þessi grunsamlega manneskja sást fara að bílskúr vinnuveitanda hans.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Vitfirring
Braydon Thatcher rannsóknarlögreglumaður leit á bryggjuna með reiði sem hann hafði lært að byrgja inni. Það skipti ekki máli hvað langur tími leið, þessi staður var hans persónulega helvíti.
–Ég skil það bara ekki. Við Amanda rifumst stundum en aldrei svo heiftarlega að hún myndi fara.
Brandon leit af bryggjunni, sem bar ekki lengur nafn Bartlebee heldur nafn Alcaster, og leit á Marinu Alcaster. Hún var að rúmlega sextug en leit út fyrir að vera áttræð. Horaðir útlimir virtust brothættir og hún var hokin. Allir í Culpepper vissu þó að hún var afar skapstygg. Skrækirnir hennar gátu heyrst um allan bæinn.
Þess vegna var enginn, hvorki Braydon né félagi hans Tom Langdon, hissa á að heyra að Amanda væri farin. Mamma hennar neitaði þó að trúa því.
–Hvenær rifust þið síðast? spurði Tom og gjóaði augunum á Braydon þegar Marina hikaði. –Rifust þið í gærkvöldi?
Marina herpti saman varirnar. –Ég myndi ekki kalla það rifrildi... en við töluðum saman.
Braydon lyfti brúnum og Tom skrifaði hjá sér. –Hvernig var samtalið?
Marina setti aðra hönd á mjöðmina. –Hávært samtal. Hún hnussaði.
–Var Amanda reið þegar þessu háværa samtali lauk?
–Jæja, já. Hún settist inn í bílinn sinn og fór. En hún kom aftur seinna! bætti hún við áður en Braydon eða Tom gátu sagt nokkuð. –Sjáið... Hún benti yfir öxlina á sér, á bláa Hondu.
–Þetta er bíllinn hennar.
–Og hefurðu ekki séð hana síðan?Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK900 kr.
Gefðu rómantík
Sendu okkur ástarbréf
Skráðu þig á póstlista