Flýtilyklar
Brauðmolar
Scarlet Wilson
-
Snjóflóðið
Stefan Bachmann skálmaði um tómu bygginguna og reyndi að leyna reiði sinni. Hann var skreflangur og
verktakinn átti fullt í fangi með að halda í við hann.
–Hvað með hin herbergin? Hvenær eiga þau að vera tilbúin? Og af hverju vantar enn búnað og tæki?
Opna átti einkaspítalann eftir tæpar tvær vikur. Ljóst var að svo yrði ekki.
–Við urðum fyrir seinkunum, muldraði verktakinn.
Þetta var það sama og hann hafði sagt síðustu vikur.
–Sjö stofur eru tilbúnar. Rafmagn og vatn er komið á í helmingi hússins. Í þessari viku flísalögðum við
og tengdum lagnir á baðherbergjunum í stofunum sjö og á starfsmannasvæðinu. Skurðstofurnar þrjár
og vöknunarstofan eru tilbúnar, en okkur vantar enn dálítið af búnaði. Eldhúsið er að verða klárt.
Þetta mátti teljast eðlilegt. En bygging lúxussjúkrahússins var á eftir áætlun. Aðeins helmingur þess var
tilbúinn.
Hann gekk inn í stórt rými. Það var gömul deild frá því í fyrri heimsstyrjöldinni. Þá hafði spítalinn verið
notaður sem endurhæfingarstöð fyrir stríðsfanga sem voru sendir þangað til að jafna sig í fjallaloftinu.
Hann fékk hnút í magann. Langafi hans hafði verið einn þessara manna. Hann var frá Belgíu, hafði særst
og kynnst langömmu Stefans þarna. Hún hafði verið hjúkrunarfræðingur á spítalanum.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Nýtt upphaf í Róm
Það gerðist eins og hendi væri veifað. Eða kannski voru það nokkrar sekúndur. En þegar Autumn horfði á Sharon og Gavin, starfssyskini sín, snúa sér hlæjandi að hvort öðru undir ræðu föður brúðarinnar sá hún eitthvað. Það var eins og risastórt neonskilti benti á hin nýbökuðu brúðhjón. Það hvernig þau horfðu hvort á annað á þessu augnabliki. Ástin. Tengingin. Heitin. Lífið sem þau vonuðust eftir saman. Allt á þessu sekúndubroti. Autumn Fraser kyngdi, munnur hennar skraufþurr þar sem hún strauk höndum sínum eftir kórallitu silki brúðarmeyjakjólsins. Hún teygði sig ósjálfrátt eftir glasinu fyrir framan sig og þambaði, gretti sig nærri því yfir volgu hvítvíninu. Þetta hafði verið frekar afslappað brúðkaup, sem þýddi að þegar ræðuhöldunum var lokið hafði hún fært sig frá háborðinu til að setjast við hlið Louis, mannsins sem hún hafði lifað fyrir undanfarið ár. Lífið var þægilegt. Starf hennar sem sérfræðingur í barnaskurðlækningum þýddi að hún var á sífelldu flakki um heiminn til að aðstoða við erfiðar aðgerðir. Louis var álíka upptekinn sem sérfræðingur í taugaskurðlækningum. Stundum voru þau eins og skip sem mætast um nótt. Þau höfðu kynnst fyrir nokkrum árum síðan og stofnað til þægilegs sambands. Henni líkaði við hann. Hún gerði það virkilega. En á þessu augnabliki var hjarta hennar að gera óþægilega hluti innan í brjósti hennar.
Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Hamfarir
Amber Berkeley hallaði sér upp að lyftuveggnum þegar hún fór niður á jarðhæðina. Hurðirnar endurköstuðu brenglaðri
mynd. Hún hafði gleymt að líta í spegil áður en hún fór. Hárið sem var hálfpartinn uppsett leit út eins og einhvers konar
ringlað og villt dýr á höfðinu á henni. Hún hló upphátt. Hún vildi ekki einu sinni vita hvernig skærbleiki varaliturinn leit út.
Í sannleika sagt var henni alveg sama.
Það var nokkuð víst að á dansleik kvöldsins yrði mikið af sérfræðingum og ráðgjöfum sem voru allir of mikilvægir til að
anda. Hún elskaði starfið sitt, en sumir læknar virtust tilheyra sinni eigin tegund. Að eigin mati ofurmikilvægir og ofuráhugaverðir. Amber eyddi ekki miklum tíma í þannig fólk.
Á morgun myndi hún halda fyrirlestur á einni af virtustu ráðstefnum í heimi. Og hún gat ekki látið sem hún væri ekki
taugaóstyrk. Hawaii var stórkostleg staðsetning. Hundrað prósent stórkostlegri en flestir staðir sem hún hafði heimsótt.
Stofnunin um forvarnir sjúkdóma sendi starfsfólk sitt til að rannsaka aðstæður þegar sjúkdómar brutust út og koma í veg fyrir að þeir breiddust út. Amber var aðallega staðsett í höfuðstöðvum stofnunarinnar í Chicago, eða sem hluti af teymi á einum af mörgum leiðöngrum þeirra, yfirleitt til staða með fátæklega aðstöðu.
Fimm stjörnu hótelið á Hawaii var eins og eitthvað í draumi.
Hún fékk meira að segja litríkan blómakrans um hálsinn þegarEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Veikar varnir
Cordelia Greenway hallaði sér aftur í stólinn og reyndi að hunsa öran hjartsláttinn og svimann sem helltist yfir hana. Hún andaði djúpt og tók um hálsinn á sér, nuddaði hann létt og lokaði augunum um leið og hún beið eftir því að hreyfingin hefði áhrif.
Svitinn var farinn að leka á milli herðablaða hennar, sem var annað einkenni. Allt í kringum hana var fólk að spjalla saman;
enginn virtist hafa tekið eftir þessu litla „kasti“. Það var alveg eins og hún vildi hafa það. Hún þoldi ekki vesen. Hún þoldi ekki þegar athyglin beindist að henni.
Svo að hún var áfram þögul, nuddaði hálsinn áfram létt og reyndi að róa hjartsláttinn. Líklega hefði hún átt að líta á úrið til
að tímasetja þetta... en hún var svo vön að þurfa að takast á við þetta, svo vön að fela það að henni hafði ekki einu sinni dottið það í hug fyrr en núna. Hún hafði bara farið í sjálfvarnarham.
Með hinni höndinni lyfti hún upp hárinu í hnakkanum, þar sem það límdist við hálsinn. Úff. En þetta var loksins farið að
virka. Hún gat næstum því heyrt hvernig hægja tók á hjartslættinum. Guði sé lof. Nokkrum mínútum síðar dró hún djúpt að sér andann og hallaði höfðinu andartak fram á kalt skrifborðið. Þetta var betra.
Hún tosaði í bolinn sinn, svo að loft kæmist undir hann. Það fyrsta sem hún ætlaði að gera þegar hún kæmi aftur heim var að stíga undir sturtuna.
Hún heyrði hávaða til vinstra handar. Hún leit upp yfir skilrúmið. Nokkrir aðrir rannsakendur hermdu eftir henni, svo að þau litu út eins og fjölskylda af jarðköttum.
Helier prófessor gekk um gólf með símann sinn. Hljóðið hafði komið frá skrifstofu hans. Rödd hans var skræk. Hún hikaði ekkiEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Fjölskylda í jólagjöf
–Flýttu þér, Riley. Það er komið að þér. Harkalegt höggið í öxlina henti honum næstum úr stólnum. Riley hló og sneri sér við.
Frank Cairney, einn af hjúkrunarfræðingunum í endurhæfingunni, stóð þarna með bakpokann á öxlinni. –Á ég að fara að taka frá pláss við barinn fyrir okkur?
Riley kinkaði kolli. –Ég þarf bara að klára nokkrar skýrslur og svo kem ég. Takk, strákar.
Hann vélritaði hratt inn í rafrænu skýrsluna og gerði ítarlega skýrslu um ástand Jake Ashford, hermanns sem hafði slasast í
Afganistan og lá nú inni á endurhæfingarspítala hersins í Waterloo Court.
Það var seint um eftirmiðdag á föstudegi. Þeir sem gátu farið heim höfðu farið heim. En sumir sjúklinganna myndu ekki geta farið heim til sín á næstunni. Jake var einn af þeim.
Starf í endurhæfingarstofnun hafði ekki verið á planinu hjá Riley. En vegna fjölskylduaðstæðna hafði kollegi hans ekki
getað hafið störf á tilsettum tíma, svo að spítalann vantaði einhvern til að fylla í skarðið. Skurðlækningareynsla Rileys í bæklunarlækningum hafði vakið athygli og tilflutningi hans hafði verið frestað um nokkrar vikur.
En í dag var síðasta vaktin hans. Satt best að segja var hann feginn. Starfsfólkið og stuðningsteymið á Waterloo Court var frábært og endurhæfingarstarfið í heimsklassa, en Riley kunni við hraðann á neyðarvaktinni. Næsta mánudag yrði hann kominn til Sierra Leone, þar sem önnur hrina af ebólu virtist vera að brjótast út.
Hann lauk við skýrslurnar og gekk niður ganginn að rúmum sjúklinganna. Hann heyrði hlátur hennar áður en hann kom auga á hana.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Læknirinn og prinsessan
–Þetta er neyðartilfelli, Sulivan, ég sver það.
Sullivan hló þurrum hlátri, hristi höfuðið og renndi fingrunum í gegnum rakt hárið. –Það er alltaf neyðartilfelli, Gibbs.
Hann starði á brúnleita tjaldveggina.
Gibbs hló líka. –Jæja, í þetta skiptið þá er það í alvöru. Asfar Modarres hné niður. Einhver innvortis vandamál. Hann var
heppinn að við náðum til hans í tíma.
Sullivan byrjaði að ganga um gólf. –Er í lagi með hann?
Honum líkaði vel við íranska lækninn. Hann hafði gengið til liðs við Lækna án landamæra á sama tíma og Sullivan. Þeir
höfðu aldrei unnið saman en hann þekkti hann nógu vel til að vita að hann hafði samúðina og áhugann til að sinna þessu starfi vel.
–Það ætti að verða það. Hann fór í skurðaðgerð fyrir nokkrum tímum.
Gibb dró djúpt andann. Sullivan brosti. Nú kom það.
–Hvað um það, það eru tvær vikur eftir af verkefninu og aðeins einn læknir á staðnum. Ástandið er viðkvæmt. Berklarnir eru komnir á hættustig í Nambura. Við þurfum aukahendur.
Sullivan hristi höfuðið og gekk um gólf. –Ég er skurðlæknir, Gibbs. Ekki læknir. Það síðasta sem ég lærði um berkla var í
læknanáminu. Ég veit hreinlega ekkert um sjúkdóminn og hvað þá um fjölónæma berkla eins og í þessu tilviki.
Hann var ekki að grínast. Hann myndi ekki hika við að skera upp væri hann beðinn um það. Sem skurðlæknir í hernum hafði hann framkvæmt uppskurði við skelfilegar aðstæður. Enginn efaðist um hæfileika hans sem skurðlæknir. Hann var sjálfur stoltur af þeim.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Eyjaástir
–Sjáðu, mamma, þetta er eyjan okkar!
Isla hoppaði upp og niður og benti í gegnum rimlana á skipinu. Gemma setti töskurnar niður við fætur sína og hvíldi olnbogana á handriðinu. –Já, sagði hún lágt, –þetta er hún.
Skipið skalf lítillega þegar það hreyfðist burt frá höfninni í Ardrossan og út í Clyde-fjörðinn. Arran virtist svo nálæg að henni fannst hún næstum geta teygt sig til að snerta hana. En það hafði eyjan einnig virst vera allan tímann sem þær höfðu ekið meðfram ströndinni í Ayrshire.
Henni var hálfómótt...en ekki vegna öldugangsins. Hún lagði höndina á öxl Islu og horfði á rauðar krullurnar, einu varanlegu
áminninguna um föður hennar. Þetta yrði betra. Það yrði öruggara fyrir þær báðar.
Tækifæri til nýs upphafs. Tækifæri til að slaka á.
Tækifæri til að kynnast nýju fólk sem vissi ekkert um fortíð hennar og myndu ekki dæma hana. Glasgow og nágrenni þess
hafði verið of lítið. Hvert sem hún hafði farið hafði einhver þekkt Patrick eða Lesley, hafði farið í læknanám með þeim eða þekkti nágranna. Listinn var ótæmandi.
Það var slúðrið líka. Vonda staðgöngumóðirin. Konan sem hafði komist í fréttirnar fyrir að „stela“ barni. Ekki beinlínis satt, en nógu satt til þess að hafa valdið henni miklum sársauka, dómsmáli og rænt hana svefni.
En núna var þessu loksins lokið. Hún gat loksins haldið lífinu áfram. Isla var orðin hennar samkvæmt lögum.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Ómótstæðileg freisting
–Hjálp!
Gabríel sneri höfðinu, reyndi að átta sig á því hvaðan ópið
hafði borist úr mannþrönginni hafnarmegin. Venezia Passegeri
var full... aðallega af áhöfn og starfsfólki hafnarinnar. Verið var
að flytja kerrur, sem voru fullar af farangri farþega og lygilega
miklu magni af ferskum matvælum, um borð í skemmtiferðaskipið fyrir framan hann og allt þetta hindraði útsýni hans.
–Hjálp! Hérna. Einhver, hjálpið mér!
Ópið barst gegnum mannþröngina, fólk sneri höfði og horfði í
áttina þaðan sem ópið kom. Það tók Gabríel ekki nema nokkrar
sekúndur að sjá að ópið barst frá hafnarbakkanum. Hann lét
töskuna sína detta og tróðst gegnum þyrpinguna. Kona stóð nálægt brúninni, náföl, andardrátturinn hraður og grunnur. Skjálfandi hönd hennar benti að sjónum.
Augnaráð Gabríels elti fingurinn. Þarna, í sjónum, var barn...
unglingur... sem braust um í öldunum sem þegar virtust hafa
náð taki á honum. Hann hlaut að vera nýdottinn út í en þessi
hluti hafnarinnar var alveg í útjaðri Feneyja næst hafinu, hann
hóstaði og tók andköf en öldurnar þeyttu honum upp og niður
og voru að soga hann með sér út á haf.
Gabríel hugsaði ekki einu sinni. Stakk sér bara. Beint í
grugg ugan sjóinn.
Nú höfðu nokkrir áhafnarmeðlimir séð að eitthvað gekk á og
kölluðu hraðmæltir á ítölsku. Gabríel synti hratt í áttina að
drengnum. Það tók hann ekki nema nokkrar sekúndur að óska
þess að hann hefði gefið sér tíma til að fara úVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr.