Hin sextán ára gamla Tawny-Lynn Boulder tók í sætisbrúnina er eitthvað skall aftan á rútunni og svipti henni til hægri svo að hún skrapaði vegriðið.
Það hvein í dekkjunum, vagnstjórinn missti stjórn á rútunni og það gneistaði af hliðunum þegar hún kastaðist til. Hinar stúlkurnar í hafnaboltaliðinu öskruðu allt í kringum hana. Rúður brotnuðu í mél.
Hún leit til hliðar og ríghélt sér til að detta ekki á ganginn. Hengiflugið var aðeins örfáa metra frá henni. Hún datt utan í sætið þegar vagninn valt. Systir hennar, Peyton, hrópaði upp yfir sig þegar höfuðið á henni skall í toppinn á vagninum. Skór flaug yfir sætið. Íþróttataska skoppaði eftir ganginum. Ruth, besta vinkona Peyton, reyndi að klóra sig í áttina til hennar með blóðugar hendur.
Síðan rann vagninn, sveiflaðist til og skautaði í átt að hengiflug inu. Brothljóð heyrðust er vagninn fór í gegnum vegriðið. Eitt skelfilegt augnablik hékk hann á barmi hengiflugsins.
Fleiri öskur, meira blóð. Síðan féll vagninn fram af bakkanum og ofan í gljúfrið fyrir neðan.
–Peyton! hrópaði Tawny-Lynn. Peyton kastaðist yfir sætið. Fleiri glerbrotum rigndi yfir vagninn er hann skall utan í klett.
Hún rak höfuðið í eitthvað og öxlin á henni skall utan í vagninn. Svo missti hún meðvitund um tíma. Skömmu síðar rankaði hún við sér. Hún fann til. Fóturinn á henni var fastur undir málmbrún á einu sætinu. Hún leitaði að Peyton og óttaðist að hún væri dáin.
Þær höfðu rifist litlu fyrr. Kjánalegar systradeilur. Hún vildi sættast.
Herra, viltu ná mömmu úr fangelsinu? Colt Mason leit upp frá skrifborðinu sínu hjá Verndarenglum og starði undrandi á litla dökkhærða strákinn.Hann var varla nema fimm eða sex ára.–Ég á ekki mikið af peningum, sagði strákurinn og lyfti svo sparibauk upp á skrifborð Colts. Það glamraði í peningunum í bauknum þegar drengurinn ýtti honum til Colts. –En þú mátt eiga allt ef þú hjálpar mér.
Óttinn herpti saman hálsinn á hinni fimm ára gömlu Söru Andrews Hún sá tvíburasystur sína hlaupa grátandi burt frá gamla timburhúsinu, í átt að skóginum. –Hjálpaðu mér, grét Cissy. –Hann ætlar að meiða mömmu! Vindurinn gnauðaði og hristi trén. Laufblöðum rigndi niður. Hundur ýlfraði í fjarska. Svo drundi þruma. Nei, ekki þruma. Þetta var stóri, ógnvekjandi maðurinn að koma niður þrepin. –Cissy! öskraði skrímslið. –Komdu aftur hingað.
Veggir og gólf sjúkrahússins skulfu við drynjandi sprenginguna sem vakti Ninu Nash. Hvað gerðist? Hafði hana verið að dreyma, eða hafði þetta verið sprenging? Óp og köll bergmáluðu skyndilega um gangana og hún heyrði fótatak fólks sem hljóp um fyrir utan stofuna hennar. Einhversstaðar rann matarvagn til og gler brotnaði.
–Brianna, ég er hrædd. Ef eitthvað kemur fyrir mig, hvíslaði Natalie Cummings, –lofaðu mér að þú sjáir þá um barnið. –Það kemur ekkert fyrir þig. Brianna Honeycutt kreisti hönd bestu vinkonu sinnar þegar hún lagði bílnum við neyðarinngang sjúkrahússins. Natalie fékk hríðir og hún fór að anda samkvæmt Lamaze kerfinu en takið um hönd vinkonunnar varð óþægilega fast.
Rannsókninni er ekki lokið, sagði Wyatt Colter, undirforingi Lagavarðanna við litla hópinn sem var samankominn í dómsal Comanche Creek. Enn á eftir að handsama morðingja. Cabe Navarro, aðstoðarvarðstjóri Lagavarðanna, hleypti í brýrnar. Síst af öllu vildi hann vera kominn aftur í gamla heimabæinn sinn. Þegar hann hafði farið þaðan fyrir mörgum árum, hafði hann svarið að koma aldrei aftur
Þessi fréttatilkynning var að berast... gefin hefur verið út barnsránsviðvörun vegna Hank Forte sem er sex ára. Hank sást síðast á sveitamarkaðnum í Amarillo. Brody Bloodworth fékk sting í hjartað þegar mynd af drengnum birtist á skjánum. Litli drengurinn var ljóshærður, í svörtum stuttermabol, gallabuxum og kúrekastígvélum.
Óttinn var nagandi. Hafði hún tekið ranga beygju? Hún fálmaði í servíettuna sem hún hafði skrifað leiðbeiningarnar á og reyndi að lesa ójafna skriftina sína en það var of dimmt að sjá nokkuð. Bílljósin lýstu á tréskilti framundan. Skilti sem bauð hana velkomna til BBL. Örvarnar sýndu að aðalbyggingin var til vinstri. Þar var ráðgjafamiðstöðin og heilsugæsla staðarins.
Niðurstaðan var væntanleg. Svitinn perlaðist á hálsinum á Miles McGregor rannsóknarlögreglumanni. Hann vonaði svo innilega að þetta væri sektardómur. Robert Dugan átti það skilið að deyja. Hann hafði fram að þessu myrt fjórar konur, með grimmdarlegum hnífstunguárásum og fórnarlömbin höfðu verið skilin eftir á valdi náttúruaflanna, látnar kveljast þar og blæða út, aleinar og hræddar.
Carter Flagstone myndi fyrr deyja en að fara aftur í fangelsið. Sem gæti gerst ef hann kæmist ekki að því hver kom sökinni á hann fyrir morðið. Hann sneri sér í bælinu, sem hann hafði búið sér til í ónotaðri hlöðu á Bucking Bronc Lodge búgarðinum, andaði að sér heylyktinni, ferska loftinu og frelsinu.