Lýsing

Gideon var algerlega úrvinda og hefði átt að vera farinn í rúmið fyrir mörgum tímum síðan, en óttinn sem nagaði hann kom í veg fyrir að hann gæti lokað augunum. Hann vissi að það var órökrétt en einhvern veginn hafði hann sannfært sjálfan sig um að ef hann horfði ekki stans­laust á litlu krílin tvö þá myndi annað þeirra, ef ekki bæði, hætta að anda.